bato-adv
bato-adv
کد خبر: ۱۰۷۰۲۶

احمدي‌نژاد بدون رتوش!

تاریخ انتشار: ۱۵:۲۷ - ۲۰ اسفند ۱۳۹۰


دکتر "حسین کچویان" عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو هیات علمی دانشگاه تهران است. وی با ارسال یادداشتی به هفته نامه پنجره، به ذکر ناگفته هایی در مورد ماجرای اصلاح اساسنامه و تغییر رییس دانشگاه آزاد، خانه نشینی رییس جمهور و تغییر نظر احمدی نژاد در مورد مسئله دانشگاه آزاد پرداخته است.

به گزارش جهان متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

قطعا برای کسانی‎که تحولات چند ساله دانشگاه آزاد را از آغاز طرح آن تا هفته جاری دنبال کرده‎اند، عنوان این مقاله ابهام‎انگیز و مشکل‎ساز به‎نظر می‎رسد چراکه با رسمیت‎یابی عملی ریاست جدید دانشگاه آزاد، ظاهرا نبایستی تردیدی در پایان این معضله داشت.

اما دلایل قانع‎کننده و قابل‎اتکایی وجود دارد که ما را از نتیجه‎گیری سریع در این زمینه بازمی دارد؛ این دلایل به میزانی است که حداقل با ایجاد تردید در مضمون و معنای تغییر مدیریتی واقع شده در دانشگاه آزاد، ما را دعوت به احتیاط در این زمینه و ادامه حساسیت‎ها تا زمان مشاهده نتایج عملی این تغییر و تحقق اهداف مورد‎نظر آن می‎کند.

اما این دلایل چیست و چرا واجد چنین دلالت‎‎های، تردیدآفرینی در مورد توقعات و انتظارات ما از این تغییر و تغییرات بعدی در دانشگاه آزاد است؟

پیش از ورود، بحث تفصیلی از این دلایل و دلالت‎‎های آن، توجه به نکته مهمی لازم است که غفلت از آن موجب بدفهمی و عدم درک اهداف دقیق این نوشتار از طرح این مطالب خواهد شد.

خطا در درک بافت و زمینه‎ای که بحث حاضر بایستی در ربط با آن فهمیده شود، می‎تواند مخاطب بحث را به غلط ریاست جدید دانشگاه آزاد و اقدامات یا تصمیمات اصلاحی وی قلمداد کند.

نه تنها از بین بردن خوش بینی‎‎های حاصله از تغییر ریاست دانشگاه آزاد و امید‎‎های ناشی از آن برای اصلاحات ساختاری در دانشگاه، هدف بحث حاضر نیست بلکه تلاش و کمک برای توفیق برنامه‎ها و اقدامات وی در این زمینه نیز فرض و تکلیف تلقی می‎شود.

بحث حاضر را به‎جای این بافت و زمینه محدود داخلی، بایستی در ارتباط با تحولاتی قرار داد که موضوع آن ریاست‎جمهوری و انحراف از سیاست‎ها و مواضع آغازین وی در کل است.

از این جهت، موضوع دانشگاه آزاد صرفا بایستی به‎عنوان نمونه و مصداقی خاص تلقی شود که می‎توان در پرتو آن، تحول سیاسی کلی و تغییر دیدگاه‎‎های ریاست‎جمهوری را مورد ارزیابی قرار داد و بر اساس آن معنای تحول مدیریتی اخیر دانشگاه آزاد و احتمالات مربوط به آینده را نیز دریافت.

بنده که علی‎رغم پیش‎بینی ستیزه‎ها و منازعات شکاف آفرین ناشی از پیروزی آقای احمدی‎نژاد در انتخابات ریاست‎جمهوری در مجموعه اصول‎گرا طی همان هفته‎‎های آغازین تیرماه سال 84، تا جلسه اخیر شورای عالی انقلاب فرهنگی از انتقاد علنی از وی اجتناب کرده و حتی ریشه اصلی مشکلات را نوع برخورد‎ها و فشار‎ها بر وی یا عدم درک برنامه‎‎های بزرگ اصلاحی ایشان و عدم همراهی مجموعه اصول‎گرا با آن می‎دانستم؛ برپایه مجموعه دلایل مربوط به دگردیسی در مواضع ایشان در بحث دانشگاه آزاد طی یک‎ساله اخیر، متأسفانه بایستی به تحولی جدی و اساسی در کلیت دیدگاه‎ها و رفتار سیاسی آقای احمدی‎نژاد اذعان کنم که تصویری متضاد با آن‎چه از او به‎عنوان فردی اصولی، مقید به ارزش‎‎های عدالت‎خواهانه و ظلم‎ستیزانه و به‎دور از بازی‎‎های معمول قدرت و بده‎بستان‎‎های قدرت‎خواهانه در ذهن داشته‎ایم، به‎دست می‎دهد.

در هر حال، در رابطه با مدعای این نوشتار می‎توان به دلایل متعددی اشاره داشت. اما برای اختصار و پرهیز از طولانی شدن کلام، تنها به بیان سه دلیل و تحلیل آن اکتفا می‎شود که به‎لحاظ دلالت، به اندازه کافی روشن و صریح است.

آخرین این دلایل، درخواست آقای احمدی‎نژاد از رهبری برای صدور حکم عضویت آقای جاسبی در شورای عالی انقلاب فرهنگی به‎عنوان عضو حقیقی است.

دلیل دوم، استنکاف ایشان از امضای حکم ریاست آقای فرهاد دانشجو بر دانشگاه آزاد و احاله آن به وزیر علوم است.

اما دلیل سوم به تحولات رفتاری ریاست‎جمهوری از زمان خانه‎نشینی 11 روزه در رابطه با اقدامات شورای عالی انقلاب فرهنگی برای حل و فصل معضله دانشگاه آزاد برمی‎گردد که دو موضوع قبلی نیز در همین راستا و بخشی از آن است.

بگذارید از موضوع سوم آغاز کنیم که برای فهم رفتار آقای احمدی‎نژاد در دو موضوع یا دلیل دیگر نیز نقشی زمینه‎ساز و روشن‎گر دارد.

اولین نشانه تغییر موضع آقای احمدی‎نژاد در بحث دانشگاه آزاد - که ظرف چندین سال، با اهتمامی جدی و تعهدی ارزشمند به اهداف اصلاح‎گرانه و وعده‎‎های انتخاباتی، علی‎رغم فشار‎ها و دشواری‎ها آن را تا تصویب اساسنامه جدید دنبال می‎کرد - بی‎میلی به پی‎گیری و ر‎ها ساختن آن بعد از تصویب، از زمان خانه‎نشینی 11 روزه بود؛ البته مسأله به همین‎جا نیز محدود نماند، بلکه با خودداری از امضای مصوبه شورا در مورد اساسنامه تازه و عدم ابلاغ آن تا حدود نه ماه پس ازتصویب پیش رفت.

این نوع رفتار که خلاف وظایف قانونی و واجد شبهه نقض قانون نیز بود، دلالت‎هایی ضمنی بر تغییر کلی موضع ایشان در این زمینه داشت.

آن‎چه این فهم را تقویت می‎کرد، اخبار و گزارش‎‎های متعددی بود که خبر از نوعی سازش در این زمینه پس از ملاقات‎‎های نمایندگان ایشان و آقای هاشمی رفسنجانی یا نمایندگان وی می‎داد.

اما دلالت‎های موجود در این زمینه زمانی به صراحت نزدیک شد که نهایتا بعضی از اعضاء با حساس شدن نسبت به این تغییر مواضع و ناخشنودی از هدر رفتن تلاش‎‎های چند ساله، در صحن شورا، خواهان ابلاغ مصوبه و پی‎گیری اجرای آن شدند.


برخورد وی با خواست پیگیری کار و اقدامات بعدی در صحن شورا - که کاملا خنثی و بدون هرگونه موضع‎گیری له و یا علیه آن بود - با نوع مشارکت وی در رأی‎گیری‎ها درمورد تغییرات جدید اساسنامه تکمیل می‎شد.

در هر زمان که با توجه به چالش‎ها، از جمله خودداری آقای رفسنجانی از اجرای مصوبه، انجام تغییراتی در اساسنامه به پیشنهاد بعضی از اعضاء به رأی گذاشته می‎شد، آرای ایشان مصداق نذر روغن ریخته برای امامزاده بود.

ایشان نمی‎خواست موضوعات مذکور رأی بیاورد و بالأخص نمی‎خواست در تصویب آن‎ها مدخلیتی داشته باشد؛ اما چون مایل نبود این موضوع فهمیده شود، با روشن شدن آرای مثبت شورا به اصلاحات پیشنهادی، وی خواهان احتساب رأی مثبت خود می‎شد تا مانع از آگاهی دیگران از موضع حقیقی خود شود.

در هر حال، ایشان تنها بعد از آگاهی به رأی مثبت اعضا به تغییرات - که در وضعیتی بسیار شکننده و با احتمال رد شدن به‎دست می‎آمد - می‎گفت که رأی مثبت بنده را نیز اضافه کنید.

دلیل این وضعیت شکننده در توازن آراء این بود که تعدادی از اعضای سرشناس و متعلق به جبهه مخالف سیاسی آقای احمدی‎نژاد نیز با آگاهی از دیدار‎های پنهان و اعتقاد به وقوع نوعی مصالحه میان وی و آقای هاشمی رفسنجانی، پیگیری بحث دانشگاه آزاد را بی‎حاصل و یا به‎نفع طرح‎‎های سیاسی رقیب تلقی کرده و از شرکت در جلسات و یا دادن رأی خودداری می‎کردند.

در هر حال، برای درک کامل دلیل اول باید اصرار آقای احمدی‎نژاد بر خودداری از اجرای مصوبات تازه شورا برای تشکیل هیأت‎امنا و انتخاب ریاست جدید بدون موافقت آقای هاشمی رفسنجانی را نیز در تحلیل نهایی لحاظ کنیم.

پس از رأی‎گیری هیأت‎امنا در مورد ریاست جدید، ریاست هیأت‎امنا و هیأت مؤسس از امضای حکم وی خودداری کرد.

بعد از آن دو جلسه برای ملاقات با وی ترتیب داده شد که در هر دو مورد در موضع‎گیری‎‎های علنی در صحن شورا، آقای احمدی‎نژاد با تأکید بر ضرورت حفظ حرمت آقای هاشمی رفسنجانی از تداوم بحث و گفت‎وگو با ایشان و خودداری از اجرای تصمیمات شورا بدون جلب موافقت وی سخن گفت و تأخیرهای دو ماهه اخیر در روند امور را به‎وجود آورد.

لازم نیست ناسازگاری این مواضع با نوع تلقی وی از نقش دوران آقای هاشمی رفسنجانی در نهادینه‎سازی فساد و ایجاد شبکه‎‎های ناسالم قدرت و ثروت را یادآور شویم که معنایی جز چرخشی ماهوی در دیدگاه‎‎های آقای احمدی‎نژاد ندارد. این احتمال که این نوع مواضع را به ارزش اسمی آن و از باب رعایت اخلاق تلقی کنیم، با توجه به رویه‎‎های قبلی وی در برکناری و عزل همکاران منتفی است.

اما برای درک کامل این موضع و تازگی غریب آن لازم است به اظهارات صریح و روشن وی در مورد لزوم برخورد و ضرورت حذف کامل آقای هاشمی رفسنجانی از عرصه عمومی و نظام اشاره کنم که وی پس از انتخابات 88 در گفت‎وگویی شفاهی خطاب به شخص بنده بیان کرد.

در آن زمان حدودا چند ماه پس از انتخابات، وی با اظهار ناخشنودی از نوع مواجهه با آقای هاشمی رفسنجانی و عدم همراهی نظام با خواست ایشان ( احمدی‎نژاد) در مورد تعیین تکلیف نهایی این مشکل، با اشاره به این‎که آقای هاشمی رفسنجانی فاقد هرگونه حمایت و نفوذ اجتماعی و بلکه مورد نفرت و خشم عمومی است، از ترس‎‎های ناموجه در این زمینه به‎عنوان دلایل این عدم همراهی سخن گفت که موجب تداوم مشکل و استخوان لای زخم هستند.

اما دلیل دومی که کاملا در پیوند با این موضع اخیر آقای احمدی‎نژاد در مورد آقای هاشمی رفسنجانی و لزوم حفظ وی در عرصه سیاسی قرار دارد، خودداری وی از امضای حکم ریاست جدید دانشگاه آزاد و احاله آن به وزیر علوم است.

گرچه احاله این کار به وزیر فاقد محمل قانونی نبوده و حداقل امکان توجیه قانونی آن وجود دارد، تخالف آن با مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی در این زمینه نیز صریح و بی‎ابهام است.

اما نکته مهم این است که چرا آقای احمدی‎نژاد که مصوبه جلسه قبلی شورای عالی انقلاب فرهنگی، ایشان را به‎عنوان ریاست شورا مسؤل و مأمور امضای حکم قلمدا کرده بود، از انجام این‎کار استنکاف ورزید و آن را به شخص دیگری احاله کرد. اهمیت این تحول در صورتی به‎درستی درک می‎شود که اقدامات و تلاش‎‎های انجام شده برای امضای حکم توسط شخص وی را در نظر بگیریم.

نکته اساسی در این زمینه که مبین اهمیت تعیین‎کننده عدم امضای حکم توسط آقای احمدی‎نژاد در چهارچوب برنامه‎ها و طرح‎‎های سیاسی فعلی وی است، صرفا در این نیست که وی علی‎رغم تلاش‎ها و تماس‎‎های زیاد برای انجام این‎کار، از آن استنکاف ورزید، بلکه پاسخ وی به این فشار‎ها یا دلیل وی برای اجتناب از آن، معنادار و شایسته توجه جدی است.

برخلاف تمامی گمانه زنی‎ها و تحلیل‎‎های چندماه گذشته در مورد راهبرد آقای احمدی‎نژاد و مجموعه همراه وی در انتخابات مجلس نهم، دلیل وی این بوده که نمی‎خواهد بار دیگر تقابل میان خود و آقای هاشمی رفسنجانی را احیا کند و یا یادآور آن در اذهان باشد.

این‎که امضای حکم ریاست جدید دانشگاه آزاد در بستر تحولات چند ساله مربوط به آن - که در قالب تقابل آقایان احمدی‎نژادو هاشمی جریان داشته است - به چه شکل و تا چه حدی می‎تواند نقشی قابل‎توجه در احیای این تقابل و یا یادآوری آن داشته باشد، اساسا موضوع مهمی نیست.

مهم حساسیت آقای احمدی‎نژاد به خودداری از انجام هر اقدامی ولو جزیی و بی‎اهمیت است که موجب تداوم و استمرار آن سابقه و گذشته سیاسی باشد؛ گرچه آقای احمدی‎نژاد خود می‎داند منطقا هر اقدامی - با توجه به پیوند مسأله دانشگاه آزاد با تمامی حاشیه‎ها و فروعش با آن تقابل و سابقه - به‎طور اجتناب‎ناپذیری آن تقابل را تداعی و احیا می‎کند.

می‎توان گفت برای احمدی‎نژاد، مسأله اصلی این است که از انجام هر عملی مغایر و ناسازگار با برنامه و طرح سیاسی جدیدی که برای فصل تازه حیات سیاسی خود تدوین کرده است، اجتناب ورزد.

از این جهت، اندازه و وزن اقدام یا استنباط عمومی اهمیت ندارد، بلکه مهم این است که طرف‎‎های موردنظر، آن را چنان‎که باید درک کنند همان‎گونه که بیان علنی موضع در صحن شورا در مورد لزوم حفظ حرمت آقای هاشمی رفسنجانی و تلاش برای آگاهی وی از تمایل آقای احمدی‎نژاد به تداوم حضور و نقش‎آفرینی یا مشارکت و همراهی آن خصم سابق در عرصه سیاسی، واجد دلالت یا مضمونی مشابه است.

اما دلیل سوم، به آخرین اقدام آقای احمدی‎نژاد در چهارچوب برنامه سیاسی تازه برای دل‎جویی از آقای جاسبی مربوط می‎شود.

پیش از هر چیزی بایستی متذکر شوم که در این زمینه به‎دلیل عدم آگاهی از مبنای تصمیم مقام معظم رهبری و چگونگی آن، بحث حاضر به هیچ‎وجه نمی‎تواند ناظر به این بخش از مسأله باشد زیرا فاقد کفایت لازم برای داوری در این مورد است.

اما برای درک معنا و مفهوم پیشنهاد آقای احمدی‎نژاد در این مورد، در ابتدا توجه به‎نحوه طرح و انجام این اقدام که خلاف تمامی انتظارات و پیش‎بینی‎ها به وقوع پیوست، لازم است.

انجام چنین اقدامی - که در زمان طرح اولیه یا بیان گذرای آن نیز تعجب‎انگیز و مسأله‎ساز بود - در دقایق پایانی جلسه قبلی شورای عالی انقلاب فرهنگی و در لحظات برپا خاستن اعضا برای ترک جلسه، توسط آقای احمدی‎نژاد پیشنهاد داده شد.

پس از ختم مباحثات در مورد اقدام بعدی شورا در تعیین هیأتی برای دیدار با آقای هاشمی رفسنجانی، رأی‎گیری در مورد آخرین اصلاح اساسنامه و تعیین ضرب الاجل امضای حکم توسط ریاست هیأت امنای دانشگاه آزاد و امضای آن توسط ریاست شورا در پایان ضرب الاجل در صورت استنکاف، آقای احمدی‎نژاد موضوع درخواست از رهبری برای عضویت آقای جاسبی در شورا را مطرح کرد.

بعد از برخاستن همهمه‎ای در میان اعضاء که ناشی از ناباوری بعضی نسبت به این پیشنهاد یا خشنودی بعضی دیگر بود، در لفافه مخالفت‎‎هایی از سوی بعضی از اعضا ابراز شد، خصوصا این‎که آقای احمدی‎نژاد خواهان انجام این‎کار و ارسال نامه به رهبری به‎عنوان درخواست و تمایل کل اعضای شورا بود.

بنده به دلایل مختلف، خاصه تناقض ماهوی آن با کلیت اهداف شورا و اقدامات آن در برخورد با مدیریت دانشگاه آزاد، هم با اصل مطلب و هم با طرح آن به‎عنوان خواست شورا مخالفت و خواهان بحث و رأی‎گیری شدم.

بعد از دقایقی همهمه و اظهارنظر‎های پراکنده و جسته و گریخته، مسأله با عدم پیگیری از سوی ریاست شورا، منتفی شد و جلسه خاتمه یافت.

بنده با درک حساسیت مسأله و احتمال اقدام فردی آقای احمدی‎نژاد و این‎که وی با طرح این پیشنهاد به مقام معظم رهبری به‎عنوان خواست جمعی شورا ایشان را در محذور قرار دهد، مصمم شدم بحث را به حوزه عمومی بکشانم و با درگیرکردن عموم و افکار عمومی، مانع از تحقق آن شوم اما متأسفانه بیماری مانع از پی‎گیری کار شد و آقای احمدی‎نژاد آن‎چه را در سر داشت و طرح کرد، به انجام رساند و در جلسه اخیر شورا با حضور آقای جاسبی در شورا و خیر مقدم ریاست شورا به وی به‎عنوان عضو تازه، روبه‎رو شدیم.

از آن‎جایی که آقای احمدی‎نژاد در توضیح مسأله گفت که آن را به‎عنوان پیشنهاد شورا به رهبری منتقل کرده است و قطعا برپایه همین ابهام‎آفرینی، به مقصود خود نایل شده است بنده بار دیگر مخالفت خود با این اقدام و با طرح بحث‎‎های جلسه قبل و نیز نادرستی طرح آن به‎عنوان پیشنهاد اعضای شورا را متذکر شدم.

همگان می‎دانند که در مواجهه با چنین پیشنهادهایی که ظاهر انسانی و خیرخواهانه دارد، خاصه در جلسه‎ای در سطح شورا با ویژگی‎‎های آن و متشکل از افراد فرهیخته فرهنگی و اخلاقی و بالاخص در حضور شخص موردنظر، مخالفت با چه دشواری‎‎های عظیم و صعب روحی - روانی همراه است.

با این‎حال، علی‎رغم فشار‎‎های سخت درونی و نیروی عظیم جمعی در شورا که هنوز نیز به سنگینی و سختی حس می‎شود، بر حسب وظیفه، علی‎رغم آگاهی از هزینه‎‎های کمرشکن آن‎که از آغاز بحث در مورد دانشگاه آزاد از جمله در همین جلسه بر دوش بنده با قدرت تمام فشار وارد می‎کرده است، مخالفت خود را اعلام داشتم زیرا سازگار کردن آن با آن‎چه شورا در مورد دانشگاه آزاد انجام داده، ناممکن است.

منطقا و عقلا فرض این‎که آقای احمدی‎نژاد این ناسازگاری را درک نمی‎کند، فرضی غلط و نادرست است. مسأله دانشگاه آزاد، درباره نوع مدیریتی است که با تبدیل علم به مدرک و تبدیل مدرک به کالایی قابل‎فروش و قابل‎معاوضه با پول یا ثروت و قدرت و نفوذ، نه‎تنها ضربه‎ای مهلک به نظام دانشگاهی و علم کشور وارد آورده، بلکه با فروش مدرک به عموم در برابر پول و معاوضه آن با قدرت یا در کل مدرک فروشی در اشکال مختلف آن، ساختاری فاسد را در عرصه عمومی ایجاد کرده است.

حال بایستی دید که بر اساس چه منطق و بر پایه کدام ضرورت، شخصی که حاصل مدیریت وی ایجاد این وضعیت مخرب در نظام دانشگاهی و عمومی کشور بوده است، می‎تواند از نظر آقای احمدی‎نژاد به عضویت شورایی درآید که مهم‎ترین هدف و وظیفه آن، اصلاح فرهنگی در عرصه آکادمیک و عمومی جامعه است؟ اگر تفکیک آقای جاسبی از آن دیدگاه‎ها و شیوه‎‎های مدیریتی که به این وضعیت منتهی شده، ممکن بود، می‎توانستیم پیشنهاد و اقدام آقای احمدی‎نژاد را حاصل نیات خیرخواهانه و مقاصد دینی بدانیم.

اما چون این‎کار ممکن نیست، با این پیشنهاد و انجام آن، آقای احمدی‎نژاد کل تلاش شورا برای تغییر اساسنامه و مدیریت دانشگاه آزاد را بدل به تناقضی غیرقابل‎حل ساخته که حل آن تنها در صورتی ممکن است که کل تلاش‎‎های انجام شده در این زمینه را صرفا منازعه‎ای بر سر قدرت بدانیم که از آغاز، به‎صورت آشکار و پنهان مسئولین دانشگاه آزاد از جمله آقای جاسبی بر آن اصرار داشته‎اند.

اما حاصل این اقدام ناصحیح تنها زیر سؤال بردن تلاش‎‎های شورا برای اصلاح دانشگاه آزاد و ملوث کردن آن به شایبه‎‎های آلوده و زشت قدرت خواهانه نیست، بلکه ضربه‎ای است به اعتبار و حیثیت مهم‎ترین و بالاترین نهاد فرهنگی که سرمایه اصلی کشور برای تأمین اهداف و مقاصد متعالی‎اش است.

به این ترتیب، بر اساس تحولات به‎وجود آمده در مواضع و اقدامات در مورد دانشگاه آزاد و مدیریت کلان آن، باید اذعان کرد که ما با احمدی‎نژاد متفاوتی روبه‎رو هستیم که مهم‎ترین مسأله وی، تغییر موازنه و آرایش نیرو‎های سیاسی به‎نفع خود با ایجاد پیوند‎های تازه قدرت و افزایش توان سیاسی - اجتماعی از طریق عضوگیری از شخصیت‎ها و جریان‎‎های سیاسی مختلف، بدون تقید به اصول و قواعدی فراتر از نفس قدرت و اقتضائات عمل‎گرایانه است؛ به‎علاوه بر همین مبنا، دلایل تردید طرح شده در آغاز بحث در مورد پایان معضله دانشگاه آزاد یا احتمال انحراف در دست‎یابی به اهداف موردنظر از تغییرات مدیریتی در آن، نیز مشخص می‎شود.

اما با این‎حال، همان‎طوری که در ابتدا تذکر داده شد، تا آن‎جایی که مسأله به دانشگاه آزاد و مدیریت جدید آن مربوط است، این نوشتار فراتر از نوعی حساسیت‎آفرینی و هشدار در مورد احتمال فراموشی اهداف موردنظر از چالش چندساله برای اصلاح این دانشگاه و مدیریت کلان آن و خطر تقلیل تغییرات به تغییر افراد؛ متضمن هیچ داوری یا پیش‎بینی خاص به‎ویژه منفی در مورد اقدامات و برنامه‎‎های مدیریت جدید نیست.

در واقع، برعکس، تأکید می‎شود که ضمن دعا برای توفیق مدیریت جدید و درخواست کمک و مساعدت تمامی نیرو‎ها و افراد به مدیریت جدید برای تحقق اهداف اصلاحی مورد نظر، خود نیز از هیچ کوششی در این زمینه دریغ نخواهم کرد و امیدوار به مشاهده موفقیت‎‎های وی در ایجاد تحول کیفی در بزرگ‎ترین دانشگاه جهان، در ابعاد مختلف مدیریتی و آکادمیک هستم؛ گرچه امیدی به این‎که آقای احمدی‎نژاد به‎طور مشابه، ریاست جدید دانشگاه آزاد را در جهت انجام این مهم مساعدت و یا همراهی و هدایت کند؛ به‎دلیل حساسیت‎ها و دغدغه‎‎های تازه وی وجود ندارد.

برچسب ها: احمدی‌نژاد رتوش
bato-adv
ناشناس
-
۱۰:۵۰ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۱
آقاي كچويان تو مو ميبيني و ما پيچش مو .
سايت فرارو هرچندبادرج نظرات شديدآ گزينشي برخورد مي كني ولي حداقل همين كه گزينش گر بخواند كافي است .
ناشناس
-
۰۸:۴۷ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۱
احساس مي كنم كينه ي آقاي كچوييان از آقاي هاشمي و جاسبي وانتظار برخورد خيلي شديدتر احمدي نژاد با مسئله دانشگاه آزاد در زمينه انتصاب رياست جديد دانشگاه آزاد ايشان را به اين اوهام در تحليل انداخته است
ناشناس
-
۰۸:۴۳ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۱
آقای کچوییان عزیز
به نظر بنده چرخش آقای احمدی نژاد و پذیرش ایجاد موازنه سیاسی در مقابل پایداری و ایستادگی بر اصول و قواعد انقلابی که هم اکنون مورد توجه شماست نه تنها پدیده ای نوظهور نیست بلکه برای شما به تازگی قابل درک شده است چرا که شاید تا همین اواخر تقابل آرا و تصمیمات با نوع تصمیم گیری قبلی احمدی نژاد نداشته اید. از آنجا که هم اکنون با برخی مواضع ایشان مشکل دارید به این نتیجه رسیده اید.
باید توجه داشت ایشان از همان ابتدای حضور خود بسیاری از اصول ارزشی و اخلاقی را نادیده می گرفت. متاسفانه در بسیاری موارد بینش ترجیح مصلحت به حقیقت در رفتار سیاسی ایرانیان مسلمان قرن اخیر مشاهده می شود. با این حال نظر شما را در ارتباط با نوع مدیریت و نقش دانشگاه آزاد ناصواب می بینم. چگونه می توانید اینقدر متعصبانه قضاوت کنید
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۰۸:۲۳ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۱
زير اب زني در حد فوق ليسانس بود
مرد حسابي تا زماني كه طرف با تصميماتش منافع شما و درو بريات رو تامين ميكنه ادم خوبيه اما اگه يك جا يك تصميمي بگيره كه با منافع شما سازگار نباشه يك شبه ميشه پسر شمر .............
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۰۸:۰۴ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۱
شجاعت آقای کچوئیان در طرح مسئله قابل تحسینه
مجله خواندنی ها
انتشار یافته: ۱۱
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۶:۱۷ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۰
اي كاش اقاي كچوئيان حد خود را در مي يافت و مي دانست عرصه هاشمي وجاسبي جولانگاه او و امثال او نيست .
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۷:۰۹ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۰
شما عجب قدیسی ساخته اید، یعنی این آقای احمدی نژاد هیچ خواسته ای در مورد دانشگاه آزاد نداشته و ....
باشه ما هم باور کردیم!
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۷:۲۲ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۰
جناب آقای کچوییان! من فکر میکنم شما به شدت دچار توهم دن کیشوت شده اید! از صمیم قلب برایتان آرزوی سلامتی و بهبودی میکنم.
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۱۸:۰۸ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۰
ایشان آدم بی ثباتی است از دفتر موسوی بزرگ شده ولی نمکدان شکسته
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۲۰:۱۶ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۰
از شما بزرگتر داخل شورا خیلی ها بودن مثل آقای ولایتی و بقیه .
ولی یه بار هم حاشیه سازی نکردن .
کاسه داغ تر از آش شدن همینه دیگه ! انقد سوتی دادی که الان میخوای تحلیل ! کارای رئیس جمهور رو بدی، پته خودت رو به آب دادی !
همه عالم و آدم میدونن رفتن آقای جاسبی سیاسی بوده اونم با فشار امثال شما و آقای ضرغامی که بماند !
اما این برادران دانشجو که الان فک میکنن شدن رئیس دانشگاه و دم به دم یک برادر دیگه وارد میشه فک میکنید تا کی میمونن؟
هاشمی باز هم سکوت کرد و خودشو درگیر نکرد اما از ترس نبود. گفته بزار این رئیس بشه شاید دلشون خنک بشه از این بچه بازیا !!!! تا همه بفهمن بازی بوده نه احقاق عدالت !
مهم دانشگاه آزاده که موند و میمونه با همه خوبی و بدی و ضعف و قوتش میگن زحمات آقای جاسبی و هاشمی بوده با کارکنانش!
حالا شما هی بگو مدرکش شده کالا !
همه که عین شما پول ندارن برن خارج درس بخونن و یا بدون مدرک برن سره کار !
مجبورن .
در ضمن متأسفم برای عضو شورایی که انقد راحت به مدرک چندین ملیون دانشجو توهین میکنه و ارزشش رو با کالا می سنجه !متأسفم برات آقای سیاستگزار فرهنگی!

خدا باز پدر دانشگاه آزاد رو بیامرزه .

میگم با این تفاسیر که گفتی آقای احمدی نژاد به نوعی پشیمون شده !خوب بهتر نبود به آقای رئیس جمهور پیشنهاد میدادین از آقای هاشمی به دلیل اتهامات بی پایه و بدون مدرکش ! که جلوی میلیون ها نفر بهش زد عذرخواهی کنه؟
شاید قبول میکردا !
نه اینکه تووی شورا بگه احترام آقای هاشمی حفظ بشه !

باز هم این جمله امام و باز هم تکرار تاریخ:
-هاشمی زنده است تا انقلاب زنده است .
-یاد شهید بهشتی مظلوم که گفت هاشمی جان آسیاب به نوبت .

اما حیف از دوستانی که از او حمایت نکردند در زمانی که آماج ظلم ها و تهمت ها شد .
هاشمی رو کردن بی بصیرت و ضد ولایت فقیه و بت بزرگ و سرخ پوش و عالی جناب و ... .
واقعن به جز هاشمی کس دیگه ای بود انقد صبور بود ؟
خدا بازهم صبرت بده حاجی که تا آخر باید تهمت رو بشنوی !!!
باور کن
ناشناس
IRAN, ISLAMIC REPUBLIC OF
۲۱:۰۶ - ۱۳۹۰/۱۲/۲۰
فکر کردم عکس احمدی نژاد رو قبل از عمل زیبایی گذاشتید ...
مجله فرارو
bato-adv
bato-adv
bato-adv
پرطرفدارترین عناوین