سیاستمدارانی که خود را می‌پرستند!

ایالات متحده هر سال سومین دوشنبه فوریه را به افتخار جورج واشنگتن و آبراهام لینکلن تعطیل ملی اعلام  می کند. اما امریکایی غیر از چند خرید در حراجی ها روش خاصی برای جشن گرفتن این روز ندارند.

به گزارش فارین پالیسی، در حقیقت، خیلی ها کسانی که این تعطیلات به خاطر آنها وضع شده را نمی شناسد. اما این مورد در بقیه دنیا به این شکل نیست.

در زیر نگاهی به شش کشور می اندازیم که رهبرانشان تولد خود را به صورت عمومی جشن می گیرند:

قزاقستان:
نورسلطان نظربایف، رئیس جمهور قزاقستان در سال 2008، با امضای حکمی تاریخ تولد خود را تعطیل ملی اعلام کرد. اگر چه 6 جولای به صورت رسمی "روز آستانه" نامیده می شود؛ روزی که در 1997 آستانه تبدیل به پایتخت کشور شد. با این حال بسیاری معتقدند که این تعطیلی بهانه ای برای جشن گرفتن تولد آقای رئیس جمهور است، کسی که قدرت در این کشور آسیای میانه را از زمان فروپاشی جماهیر شوروی در دست گرفته است.

برخی این تعطیلی را با علاقه و اشتیاق برپا می دارند ولی برخی با چنین ولخرجی راحت کنار نمی ایند مخصوصا در کشوری که دانشگاه ها در کنار تعداد زیادی پارک و میدان نام وی را بر خود می بینند.

یکی از ساکنان آستانه معتقد است که این کار هدر دادن مقدار زیادی پول و ثروت است دقیقا به خاطر اینکه روز آستانه با روز تولد نظربایف یکی شده است. وی ادامه می دهد: آنها در مدرسه به طور پیوسته به کودکانم القا می کنند که نظربایف همه چیز ماست.

جشنواره سه روزه سال 2010 که 7 رئیس جمهور به علاوه پادشاه اردن از مهمانان آن بودند در مجموع بیش از 10 میلیون دلار برای کشور هزینه در برداشت.

نظربایف که به طور مکرر با بیش از 90 درصد آرا برنده انتخابات بود است و برای رهایی خودش از قانون محدودیت مدت ریاست جمهوری قانون را تغییر داده است باید هم بتواند برای سالها با همین شیوه روز تولدش را جشن بگیرد به وی‍‍ژه اینکه تلاش هایش برای دستیابی به اکسیر جوانی به بار نشیند.

اردن:
یکی از مهمانان متمایز جشن روز آستانه نظربایف به وضوح ایده متفاوتی برای روش جشن گرفتن سالروز تولدش دارد. اردنی ها از زمانی که ملک عبدالله دوم در سال 1999 به جای پدرش بر مسند قدرت نشست روز تولد وی را جشن می گیرند اما این روز در کنار روز تولد ملک حسین تعطیلی ملی است. اما ملک عبدالله در سال 2007 اعلام کرد به منظور افزایش بهره وری، بانک ها و مشاغل نباید در این دو روز تعطیل شوند.

پادشاه اعلام کرد: " از انجایی که کار صادقانه و تعهد کلید رفاه اقتصادی هستند، هر یک روز کاری می تواند فرصت هایی را برای موفقیت ها و سرمایه گذاری ها بیشتر به ارمغان بیاورد و زمینه های تازه ای را برای بهره وری و توسعه بگشاید. روز تولد من و پدرم ، ملک حسین فقید هم باید دو روز دیگر رسمی برای کار کردن باشد و امیدوارم اردنی ها بتوانند این دو مناسبت را با بهره وری بیشتر جشن بگیرند."

هم اکنون 30 ژانویه علاوه بر اینکه جشنی مناسبتی است اما یک روز کاری هم هست. . ملک عبدالله ترجیح می دهد که این جشن را در کنار خانواده اش برگزار کند تا در کنار خواننده های معروف و مهمانان خارجی.

تصویر بالا ملک عبدالله و همسرش ملکه رانیا را در حال هدیه دادن به یک کودک سرطانی تحت درمان در ژانویه 2002 نشان می دهد. اقای پادشاه چهل سالگی اش را با عیادت از کودکان سرطانی جشن گرفت.

کره شمالی:
اوایل امسال کیم جونگ اون به دنیا نشان داد که هدیه دادن می تواند رضایت بخش تر از  هدیه گرفتن باشد. به گزارش رسانه های دولتی رهبر کره شمالی روز تولدش، 8 ژانویه، که تعطیلی ملی است را با پخش کردن 1 کیلوگرم آبنبات بین هر کودک زیر 10 ساله کره ای جشن گرفت. حتی روستایئان در جزایر دور افتاده هم این هدیه را دریافت کردند و به گزارش مقامات رسمی با دیدن این هدیه از بسیار خوشحال شدند.

اگر کیم جونگ اون به دنبال پروردن کیش شخصیت خود است در حال حرکت در مسیری درستی است. پدر و پدربزرگ وی هم در زمان خودشان "عشق پدرانه" خود به نسل جوان کره شمالی را با دادن "آبنبات تولد" و سایز مایحتاج ضروری زندگی مانند تخم مرغ و سیگار نشان داده بودند. دو رهبر قبلی امروزه تعطیلات ملی خود را دارند؛ "روز ستاره درخشان" برای یادبود تولد کیم جونگ ایل و "روز خورشید" به افتخار سالروز تولد کیم ایل سانگ. کیم جونگ اون تنها در روز 16 فوریه یعنی سالروز تولد پدرش را با پرده برداری از تمبر یادبود، بازدید از مقبره وی و ارسال عسل طبیعی به یک زایشگاه یاد او را گرامی می دارند... و البته بعضی اوقات هم بمب هسته ای به یاد پدرش آزمایش می کند. خبرگزاری دولتی کره شمالی اعلام کرد: "سربازان و مردم ما تولد رهبر بزرگشان را جشن می گیرند بعد از اینکه قدرت و شجاعت خود را با آزمایش موفق هسته ای خود به آنها نشان دادیم."

کوبا:
فیدل کاسترو از 1959 که قدرت در کوبا را به دست گرفته است روز تولدش را با برگزاری جشن های بزرگی کرامی داشته است. برای مثال در سال 2011 به مدت یک هفته جشنواره ای با حضور هنرمندانی از اروپا و امریکای لاتین برگزار شد. در همان سال کاسترو این مناسبت را در کنار هوگو چاوز که برای درمان به کوبا رفته بود جشن گرفت.

چاوز در توئیتر خود نوشت: "در کنار فیدل، تولد 85 سالگی اش را جشن می گیریم...زنده باد فیدل"

کاسترو در تولد سال گذشته خود در انظار عمومی ظاهر نشد اما جشن ها بدون حضور وی هم برگزار شد. رسانه های دولتی به وی تبریک گفتند، کنسرت ها به وی تقدیم شدندو اتحادیه جوانان کمونیست برای وی یک کیک پخت.

ترکمنستان:
صفرمراد نیازوف دیکتاتور پیشین ترکمنستان در سال 2005 برای یادبود سالروز 65 سالگی اش سکه هایی با نقش شجره نامه خانوداه اش ضرب کرد. یک سال بعد وی به افتخار کتاب اشعارش به نام "کتاب روح" سکه های طلا و نقره ضرب کرد. به نوشته گاردین این کتاب دربردارنده راهنمایی های اخلاقی مانند احترام به بزرگتر و هدیه دادن جواهرات زیادی به زنان است. کودکان در مدرسه این کتاب را می خواندند و مجرمین هنگام آزادی از زندان باید با این کتاب به تبعیت خود از قوانین سوگند می خوردند تا زمانی که جانشین نیازف بر سر کار آمد و کتاب راهنمای اخلاقی خود را منتشر کرد.

تولد نیازوف افراط در هزینه کردن بود. برگزاری کنسرت، مسابقات سوارکاری و کودکانی که با پوشیدن لباس های محلی به هر دو زبان ترکمن و انگلیسی رهبر خود را ستایش می کردند. نیازوف در سال 2005 یک اسب نر خرمایی رنگ هدیه گرفت.

قربانقلی بردی محمدوف، بعد از به دست گرفتن قدرت در سال 2006 پس از مرگ نیازوف درخواست کرد که در روز تولد وی را به عنوان یک جشن ملی هزینه زیادی برای جشن صورت نگیرد. وی همچنین تعطیلاتی که به افتخار تولد سلف او وجود داشت را لغو کرد. با این حال او هنوز هم می داند که چگونه یک جشن تولد برگزار کند.

تایلند:
تایلندی ها هر ساله روز تولد پادشاه و روز پدر را با تجمع گسترده در بانگوک، به اهتزار درآوردن پرچم ها و پوشیدن لباس هایی به رنگ زرد پادشاهی جشن می گیرند. ( رنگ زرد نماد دوشنبه روز تولد پادشاه است.) پادشاه معمولا در این روز زندانی های سیاسی را مورد عفو قرار می دهد و نطق های مناسبتی می کند. مثلا سال گذشته وی خواستار اتحاد ملی شد.

روز تولد پادشاه تنها مناسبتی نیست که در آن تایلندی ها حمایت خود را از حاکمیت نشان می دهند؛ حکومتی که برخی از تایلندی ها اعتقاد دارند به خاطر روش انتخابش نیمه الهی است. در سال 2007، طولانی مدت ترین پادشاه حکمران که در در قید حیات است بعد از سه هفته بستری بودن در بیمارستانی در بانگوک در حالی که پیراهنی صورتی رنگ و یک گرمکن ورزشی برتن داشت در انظار ظاهر شد. ظرف یک روز فروش پیراهن صورتی 60 درصد افزایش یافت زیرا تایلندی ها برای خرید آن به فروشگاه ها هجوم بردند به این امید که سلامتی پادشاه سالخورده شان بهبود یابد.