فرارو- مرتضی واعظ، محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی دوبار به اجرای دستگاه راست پنجگاه پرداختند: یکبار در سال 1354 در جشن هنر شیراز و بار دیگر در سال 1372 در پاریس. اجرای دوم به نوعی بازسازی اجرای اول بود با این تفاوت که در سال 72 ناصر فرهنگ فر گوشه عزلت گرفته بود و مجید خلج به جای او تنبک نواخت.
لطفی در برنامه ای تلویزیونی در سال 54 با اشاره به تجربه کم خود و شجریان در اجرای این دستگاه از کمک های استادان نورعلی برومند و عبدالله دوامی گفته بود. شجریان هم با اشاره به محدودیت این دستگاه اظهار امیدواری کرده بود که با ممارست شاید بتوان در آینده ابتکاری در اجرای آن به خرج داد.
18 سال بعد اما هر دو به پختگی رسیده بودند. شجریان پس از دلخوری های پیشین در موسسه چاووش با لطفی تماس می گیرد و پیشنهاد کار مشترک می دهد. به گفته لطفی دو هفته پس از تمرین کار اجرا می شود. گویی مدت تمرین برای هر دو اجرا کوتاه بوده به گفته لطفی در همان برنامه تلویزیونی برای اجرای اول نیز حدود 10 روز تمرین کرده بودند.
وجد شجریان از این همنشینی در یادداشت وی در جلد اثر پیداست : «آرمان من این بود که به توان دست و پنجه و نهاد پژوهشگر هنرمندی چون لطفی که در هر تکنوازی برآوردگار یک گروه نوازی بزرگ می گردد، بانگی نو از این پیام مینوی (دستگاه راست پنجگاه) به آسمان نهاد مهرورزان این راه درآید.» شجریان در خاطراتش بیان می کند در آن دور از کنسرت ها به بیماری هنجره مبتلا بوده و تمام روز کم صحبت می کرده تا اینکه صدایش را برای صحنه حفظ کند.
لطفی هم در مصاحبه ای در مورد اجرای دوم گفته بود: « "چشمه نوش" اثری بداهه بود. زمانی که به روی صحنه رفتیم اصلا نمیدانستم چه مقدمهای قرار است اجرا کنم. همین الان که آن مقدمه را در آلبوم «چشمه نوش» میشنوم خودم تعجب میکنم که چطور در آن لحظه چنین ریتمی زده ام! خود شجریان هم در خواندن آوازهای این آلبوم حس بداهه دارد.»
همراهی تمبک مجید خلج با تار محمد رضا لطفی در این اثر یکی از زیباترین هاست و از این میان اولین چهار مضراب آلبوم چشمه نوش یکی از شنیدنی ترین ها.
خدارحمتش کنه
این آلبوم را حتما بنیوشید