می خواهم بچه هایم را قورت بدهم

فرارو – در هفته گذشته اولین دوره جایزه شعر زنان ایران ‹‹خورشید›› منتخب خویش را معرفی كرد و رویا زرین، شاعر لرستانی توانست با كتاب تحسین بر انگیز ‹‹می خواهم بچه هایم را قورت بدهم›› اولین خورشید را در دستان خویش ببیند.
 
رویا زرین كه عازم سفر به كشور هند بود یادداشتی را (خطاب به كسانی كه شعر زن را در ایران جدی می پندارند و آن چه این خالق بی واسطه می آفریند را به دیده تحقیر نمی نگرند) در اختیار فرارو قرار داد كه در  زیر می خوانید:

سلام، اجازه بدهید خود را از سالهای بسته بندی شده رها كنم ؛ زن خالق بلاواسطه است. انسان را در بطن خود بارور می كند، می زاید و می پرورد. پس آنكه خالق خود را به دیده تحقیر بنگرد، آنكه چشم پوشی كند از نیمه مادینه خویش، حرمت انسانی خویشتن را نادیده گرفته است. 

خیلی طبیعی است طبیعی نفس كشیدن، طبیعی زیستن و طبیعی سخن گفتن و همین چیزهاست كه شباهت ها را بار می آورد و تفاوت هایی را كه آنقدر متغیرند كه نمی توان در قالب چند مولفه قابشان كرد. در این دنیای دل آشوب،  بگذاریم هنر، كلمه سربه راه خودش باشد بی هراس از مثله شدن های بی دلیل، بی هراس از قضاوتهای ذهن زده؛ در طوفان سازها بنشینیم و تنها به صدای خویش گوش نكنیم. جا برای همه ما هست، برای آنكه حرفی داشته باشیم برای گفتن. 

اما من چه توضیحی می باید بدهم درباره این كتاب، كه زندگی خودش را دارد كه مهاجر پذیر بی مرز كلمه است، خودم كه دوستش دارم چون خیلی طبیعی است، باردارش شدم و سزارینی هم نبود، اصلا فرصتی بود كه خودم باشم گر چه ... امید كه ‹‹بلقیس در وضعیت تله زنگ›› هم از این سفر دراز ( بیش از یك سال ) كه آهنگ دیگر بدرقه اش كرده بود، از ارشاد به سلامت برگردد بی قطع عضو ، برایش دعا می كنم.