فرارو- کوین کانلی، خبرنگاربی بی سی در خاورمیانه طی گزارشی از غزه، به توصیف شرایط کودکان این منطقه از جهان پرداخته و می نویسد: زندگی در جنگ باید برای کودکان غزه به بخش همیشگی زندگی شان تبدیل شده باشد. آیا ممکن است آینده ای که در انتظار کودکان غزه است را به تصویر کشید؟
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از بی‌بی‌سی، وی در ادامه می نویسد: روزی خواهد رسید که منطقه اطراف هتل ساحلی که ما در غزه استفاده می کنیم، مملو از گردشگران شود و آنها از وحشتی که در گذشته ای دور در این منطقه وجود داشت شگفت زده خواهند شد.
این اتفاق قبلا هم در دریای مدیترانه رخ داده است- نگاهی به سیسیل و تونس پس از جنگ جهانی دوم بیاندازید- و یک روز این اتفاق در اینجا رخ خواهد داد. اما این روز نزدیک نیست.
گردشگران غزه را در انتظار خواهند دید. ساختمان نیمه کاره کناری همین حالا هم تبلیغات پیتزا و بستی به دیوار چسبانده و این در حالی است که هیچ پیتزا و بستنی وجود ندارد و کسی هم نیست که در صورت بودن آنها را بخرد. پناهندگان از دیگر بخش های غزه در آن زندگی می کنند و هر خانواده در یک اتاق جای گرفته است. حتما با خود حساب کرده اند که اسرائیل به ساختمانی که کنار هتلی پر از خارجیان است، حمله نمی کند.
بزرگسالان واقعا انسان را تحت تاثیر قرار می دهند. زنان در هوای گرم با کتری های آب جوش بزرگ در دست از ورودی های مختلف پلکان بالا می روند و صدای تیراندازی به ندرت باعث می شود که خم به ابرو بیاورند یا قطره ای از آب کتری شان بریزد. کودکان با انرژی و کنجکاوری در میان ساختمان ها می چرخند، نام خود را فریاد می زنند و نام ما را می پرسند.
آنها خیلی زود یاد می گیرند زمانیکه ما با استفاده از بشقاب های قابل حمل ماهواره روی بالکن پخش زنده داریم، باید صبر کنند. آنها به خوبی از درخواست ناامیدانه ما برای برقراری سکوت باخبر هستند. من خودم نگرانم که چه آینده ای در انتظار آنها خواهد بود.
غزه با تاریخ نفرین شده و جغرافیای آن با طبیعت متبرک شده است. اگر کودکی شش ساله در غزه باشید، تاکنون سه جنگ جداگانه را تجربه کرده اید- در سال 2008، 2012 و بار دیگر طی سال جاری.
نیروهای امپریالیستی بریتانیا در سال 1917 در مراحل پایانی جنگ جهانی اول، غزه را از دست ترک ها درآورند. این یکی از همان پیروزی هایی بود که به مشکل تبدیل شد.
غزه 97 سال پیش برای اولین بار بمباران شد تا قرنی آغاز شود که برای این منطقه با همان شرایط رو به پایان است. تانک های اسرائیلی نخستین بار در سال 1959 به عنوان بخشی از فاجعه کانال سوئز وارد این منطقه شدند. البته اسرائیل سال بعد، این سرزمین را به مصر بازگرداند.
در جنگ شش روزه سال 1967 اسرائیل بازگشت و غزه را تا به امروز به اشغال خود درآورد. و حال غزه توسط سازمان حماس اداره می شود. از جهاتی می توان گفت که حماس می توانست روی حمایت سوریه، مصر و ایران- بازیگران منطقه ای قدرتمند- حساب کند. اما حال به دلیل ترکیبی از داوری غلط و بدشانسی نمی تواند روی هیچکدام حساب کند.
حماس زمان سختی را می گذراند. این سازمان بدون متحد، ناگهان تنها شده است. پول کافی برای پرداخت حقوق کارکنان دولت ندارد و طی هفته های اخیر با مشکل جایگزینی هزاران راکتی که به سمت اسرائیل پرتاب کرده، روبرو است.
این جنگ هم به گونه ای خاتمه خواهد یافت که نتیجه ای واضح و رضایتبخش نداشته باشد، درست مانند دفعه های پیش. این مسئله برای غیرنظامیان جنوب اسرائیل که در آینده بار دیگر مجبور می شوند به پناهگاه های حمله هوایی بروند، سخت خواهد بود. اما برای کودکانی که روی سقف خانه بغلی هستند، شرایط به مراتب سخت تر خواهد بود. آنها حتی پناهگاه حمله هوایی هم ندارند و تا زمانیکه اسرائیل و مصر به کنترل سرسختانه مرزهای غزه ادامه می دهند، شانس شان برای اینکه بتوانند به دنیای بیرون فرار کنند نیز بسیار اندک خواهد بود.
بنابراین این تفکرات با چند موعظه ای که از امیدی اندک در آینده می گویند، پایان نمی یابد. اصلا معلوم نیست که چقدر طول می کشد کودکانی که تاکنون سه جنگ را پشت سر گذاشته اند، خود را در میانه جنگ چهارم بیابند. و اصلا معلوم نیست که چه آینده ای در انتظارشان است.
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
طرز تهیه کباب لاهماجون، خوشمزهترین کباب ترکی
سالاد فیله مرغ سوخاری با سس رنچ، جذابترین سالادی که تابهحال خوردهاید
