فرارو- چه مخالف کروبی باشیم و چه موافق او نمی توانیم انکار کنیم که وی سیاست مردی است با ظاهر و باطن یکسان. او هروقت حرفی در دلش باشد می گوید و کاری به این هم ندارد که گفته هایش ممکن است به ضرر او تمام شود و دوستان را برنجاند و دشمنان را آزرده خاطر کند.
شاید به خاطر همین صراحت لهجه او است که اکنون و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری او تنها با حزب خود وارد عرصه شده است و از اردوگاه اصلاح طلبان جز تعدادی "تک چهره" طرفی نبسته است و تمام احزاب و جریان های اصلاح طلب را در کیسه دوست و رقیب اصلاح طلب خود می بیند.
مهدی کروبی متولد شهرستان الیگودرز در استان لرستان و متولد سال 1316است. او در دهه 30 به حوزه علمیه قم رفت و در دانشگاه تهران نیز الهیات خواند. کروبی در حوزه علمیه قم به جمع شاگردان آیت الله خمینی پیوست و به این خاطر زندگی سیاسی او آغاز شد.
مرد مجلس
زندگی جدی مهدی کروبی در عرصه سیاست اما پس از انقلاب و با حضور در پست های حکومتی آغاز شد. او در سال 58 از شهر محل تولد خود الیگودرز وارد مجلس شورای اسلامی شد و همچنین با حکم بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران بنیاد شهید انقلاب اسلامی را تاسیس کرد و در سال 1364 نیز به عنوان سرپرست حجاج ایرانی منصوب شد.
مهدی کروبی را به خاطر حضور پیوسته در دوره های مختلف مجلس شورای اسلامی باید "مرد مجلس" نامید. او در دور دوم مجلس از کلانشهر تهران وارد انتخابات شد تا حضور جدی تری در سیاست ایران داشته باشد. در ایندوره او توانست مقام نایب رئیسی مجلس را کسب کند. در مجلس سوم او توانست پس از رئیس جهمور شدن هاشمی رفسنجانی به صندلی ریاست مجلس تکیه بزند و این اتفاق بار دیگر در مجلس ششم نیز افتاد.
حضور ممتد مهدی کروبی در مجلس اما در مجلس ششم حضور پر رنگ تری به خود گرفت. در این مجلس که اصلاح طلبان اکثریت را در اختیار داشتند مهدی کروبی در جایگاه شیخ اصلاحات تلاش کرد تا با استفاده از ریش سفیدی تعامل مثبتی میان اصلاح طلبان و محافظه کاران برقرار کند.
مجلس ششم روزگار سختی را برای او رقم زد چراکه او از یک طرف هم باید با نمایندگان اصلاح طلب کلنجار می رفت و هم باید محافظه کاران را قانع می کرد که مجلس اصلاحات قصدی برای عبور از حاکمیت ندارد. به همین خاطر بود که با پذیرش حکم حکومتی درباره قانون مطبوعات خواست حسن نیت خود را به محافظه کاران نشان دهد و به این خاطر انتقاد تند اصلاح طلبان را به خود خرید.
کروبی در یک مورد اما نشان داد که اگر عصبانی شود این توان را دارد که ورق را برگرداند و این مورد هم بازداشت حسین لقمانیان بود. زمانی که مصونیت سیاسی نمایندگان نقض شد و نماینده مردم همدان در مجلس بازداشت شد، رئیس مجلس که دید اداره امور از دستش در رفته است به نشانه اعتراض مجلس را ترک کرد و خروج او از مجلس راهی شد برای آزادی و بازگشت لقمانیان به مجلس.
شیوه ریش سفیدی کروبی اگرچه در پاره ای مواقع کارگشا بود اما با این نقد نیز مواجه شد که این گونه کنش سیاسی تناسبی با اصلاحات ندارد و متعلق به دوران پیشا اصلاحات است. کروبی اما فارغ از این انتقاد کماکان به ریش سفیدی خود ادامه داد.
در سودای ریاست جمهوری
در سال 84 و در شرایطی که اصلاح طلبان در پی امتناع مهندس موسوی از کاندیداتوری دچار بحران کاندیدا بودند، مهدی کروبی وارد عرصه انتخابات شد تا نشان دهد چندین سال حضور در مجلس او را قانع نکرده است و وی می خواهد عیار خود را در مقام رئیس جمهور نیز به محک نقد بگذارد اما روند امور به گونه ای پیش رفت که وی از این امر باز ماند.
احزاب اصلاح طلب که پس از مجلس ششم از کروبی دل چرکین بودند ترجیح دادند به جای کروبی کاندیدای دیگر را وارد عرصه کنند. کاندیدایی که می خواست نماینده اصلاح طلبان پیشرو باشد و با شعارهایی رادیکال وارد انتخابات شد اما در نهایت در دور اول انتخابات با کسب جایگاه پنجم از رقابت در دور دوم انتخابات بازماند.
مهدی کروبی در نهمین دور انتخابات ریاست جمهوری با وجود تمام مخالفت ها یک تنه کاندیدا شد تا نشان دهد اگر بخواهد کاری بکند هیچ چیزی جلو دارش نیست. حوادث پس از انتخابات نهم روی دیگری از مهدی کروبی را نشان داد. کروبی پس از آن انتخابات مصمم تر از همیشه به فعالیت های حزبی روی آورد تا نشان دهد که هرچند منویات خود را با ریش سفیدی پیش می برد اما کاملا به لازمه یک نظام توسعه یافته سیاسی یعنی "حزب" اعتقاد دارد.
پس از آنکه مهدی کروبی اعلام کرد خواب اصحاب کهف اش او را از رئیس جمهور شدن باز داشت، نامه ای به رهبر انقلاب نوشت و در آن نامه ضمن اعتراض از آنچه که در انتخابات گذشت، از تمام سمت های حکومتی خود از جمله مشاور رهبری و عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام استعفا داد تا با وقت بیشتری به فعالیت سیاسی بپردازد.
او همچنین از عضویت در مجمع روحانیون مبارزی که خود جزو موسسین اش بود و سال ها دبیر کلی آنرا بر عهده داشت نیز استعفا کرد و با تاسیس حزب اعتماد ملی اعتراض خود را به دوستانش اعلام نمود.
در طول چهار سال میان انتخابات نهم تا انتخابات دهم کروبی با انتشار روزنامه حزبی خود مواضع جدید خویش را بیان کرد و در این مدت تلاش کرد تا با ملاقات با خانواده زندانیان سیاسی چهره ای آزادی خواه از خود نشان دهد.
اگرچه کروبی نتوانست چندان کاری برای این افراد بکند اما در طول چهار سال ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد دفتر او محلی بود برای استغاثه افرادی که به نحوی به دولت نهم اعتراض داشتند.
با فرا رسیدن انتخابات دهم اختلاف کروبی که با شعار "تغییر" اعلام کاندیداتوری کرد با سایر اصلاح طلبان تشدید شد. در این انتخابات خاتمی امکان حضور داشت و اصلاح طلبان می خواستند او تنها کاندیدای جبهه اصلاحات باشد تا برد آنها تضمین شود. حضور خاتمی و امکان رای آوری او هم نتوانست کروبی را وادارد که از حضور در انتخابات انصراف دهد و در این میان مهندس موسوی آمد و خاتمی رفت و کروبی کماکان حضور دارد.
انتخابات دهم نشان داد که کروبی لا اقل در حرف از تمام اصلاح طلبان پیشرو تر است. وی در شعار های خود صحبت از "توزیع سهام نفت" می کند و دم از "تغییر قانون اساسی" می زند و بیانیه حقوق شهروندی منتشر می کند. او همچنین با خوانندگان رپ زیر زمینی نیز دیدار می کند تا نشان دهد تغییرات اجتماعی جامعه جوان ایران را درک کرده است.
بسیاری بر این عقیده اند که شیخ اصلاحات در برابر میرحسین موسوی شانسی برای پیروزی در انتخابات ندارد. او اما با چنان اعتماد به نفسی قدم بر می دارد و وعده می دهد که گویی از پیش خود را برنده انتخابات می داند.
او در زمستان سال گذشته در مصاحبه ای با هفته نامه شهروند امروز ضمن اشاره به سوابق خود اعلام کرد توانایی رئیس جمهور شدن را دارد. « احساس می‌كنم می‌توانم رئیس‌جمهور این كشور باشم كه بزرگترین مسوولیت اجرایی و عملی را بر عهده دارد. رئیس‌جمهور طبق قانون اساسی اولین فرد بعد از مقام رهبری و دومین شخص كشور است و تمام كارهای اجرایی بر عهده اوست. بدین ترتیب من احساس می‌كنم با مجموع توانایی‌های خود، ظرفیت پذیرش این مقام را دارم.»
وی همچنین با اشاره به سال 76 اعلام می کند پیش از خاتمی نام او مطرح بوده اما وی نپذیرفته است. « در همان انتخابات سال 76 من بیشتر از دیگر دوستان مطرح بودم و حتی شخص خاتمی، نام من را مطرح می‌كرد. شخصیت‌های نام و نشان‌داری از آقای كرباسچی كه شهردار تهران بود و آقای عبدالله نوری كه رئیس وقت فراكسیون جناح خط امامی در مجلس پنجم بود از من تقاضای كاندیداتوری می‌كردند و وقتی من نام خاتمی را مطرح می‌كردم آنها می‌گفتند كه مردم خاتمی را نمی‌شناسند اما شما ریاست نهادهای مردمی را عهده‌دار بودید و شما را می‌شناسند. من اما آن زمان كاندیداتوری را نپذیرفتم.»
به هر تقدیر کروبی وارد رقابت های دهمین دور انتخابات ریاست جمهوری شده است و با اتکا به حلقه مشاوران و شعارهای آوانگارد خود امیدوار است که پیروز انتخابات شود اما او برای پیروزی راه دشواری در پیش دارد.
رقیبان کروبی کافرادی اند که شکست آنها کار آساانی نیست. از یک طرف مهندس موسوی حضور دارد که با حمایت طیف گسترده ای از اصلاح طلبان و نیز برخی از اصول گرایان و خاطره خوب دوران نخست وزیری اش از شانس بالایی برای پیروزی برخوردار است و از طرف دیگر نیز رئیس جمهور فعلی کاندیدا است که از حمایت تبلیغاتی بی چون و چرای صداوسیما برخوردار است و با استفاده از امکانات ریاست جمهوری پول نقد و سیب زمینی میام مردم پخش می کند و حتی در آستانه انتخابات نیز به سفرهای استانی می رود.
