امروز به روایت تصویر// مراسم احیا در سراسر کشور، حمله انتحاری در فرودگاه استانبول، خانه وارونه و ...

مي گو يند از ظاهر هيچ پديده اي قضاوت نكن باران از ابر سياه مي بارد.

دوستانی مع اشکال گرفته اند به گریه ها . این گریهها همش برا ی گناهان نیست مردم هزار تا در د و رنج بی درمان دارند به هر جهت این هم راهیست برای تخلیه ...

دوستان عزیز
تعدادی از دوستان میگویند چرا گریه و ضعف و .. باید شاد و راضی بود.
دلیل این نظر یکسان دانستن حالات انسان در برابر معبود و عبد است.
اصولا احساس ضعف و خواری و ذلت در برابر خداوند بسیار متفاوت از برابر خلق است.
خود خداوند از صفات بندگان خود را اینطور بیان میکند که خداوند را با تضرع میخوانند ( ادعوا ربكم تضرعاً وخفية) لذا انسان در برابر خداوند با احساس ضعف و ذلت و گریه و ... نه تنها باعث خواری نمیشود بلکه باعث رشد و کمال و دوری از غرور و تکبر میگردد. این اشکال نظر شما و دیگر دوستان از این نکته ناشی میشود که فکر میکنید گریه و تضرع در برابر خداوند همانند برابر خلق خداست!
بله انسان باید همواره در برابر مردم شاد و خندان و بشاش باشد و بشاش بودن از صفات مومنان است اما هرآنکس که دربرابر معبود خوار و ذلیل گشت آنگاه صفت غرور و تکبر در برابر انسانها از وجودش خارج میشود علاوه بر اینکه پیوند با معبود و قدرت نامتناهی لذت بی انتها دارد

از كجا مي داني گناه مرتكب نشده ضمنا اگر خالكوبي دستش را ببيني پي مي بري از چه فرقه اي است

من که اصلا این همه گریه را درک نمی کنم. نمی دانم چه کسی اول بار عبادت را با اشک ریختن مترادف دانست؟ عبادت راضی بودن به رضای خدا و شاد بودن به مشیت اوست