فرارو- کمتر از یک سال مانده تا انتخابات ریاست جمهوری جریانهای سیاسی در اندیشه برنامه انتخاباتی خود هستند. اصولگرایان که در انتخابات مجلس پیروز شدند خیز انتخاباتی خود را از مجلس آغاز کردند. آمدن یا نیامدن چهرههایی، چون احمدینژاد نیز محل اختلاف اصولگرایان است. جریان اصلاحطلب، اما راه سختتری پیش رو دارد.
به گزارش فرارو، جریان اصلاحطلب که با رد صلاحیتها و قهر بدنه اجتماعی خود ناگزیر از واگذاری انتخابات مجلس به رقیب شد این روزها با شدت یافتن وضعیت نامطلوب اقتصادی و سرخوردگی اغلب شهروندان فضای مطلوبی پیش روی مشارکت شهروندان نمیبیند و از سویی دستان این جریان برای تغییر این فضا تنگ است. از سویی نیز امکان حضور فعالانه اصلاحطلبان در انتخابات به دستان گشاده شورای نگهبان وابسته است در حالیکه اصولگرایان چنین سنگی را پیش پای خود ندارند و آسودهتر از اصلاحطلبان به انتخابات پیش روی میاندیشند. همین تنگنای سخت انتخاباتی بر اهمیت استراتژی انتخاباتی اصلاحطلبان میافزاید.
این در حالی است که جلال جلالیزاده و داریوش قنبری دو تن از فعالان اصلاحطلب در گفتگو با فرارو اظهار کردند که اصلاحطلبان تاکنون برنامه خاصی برای انتخابات پیش رو ندارند.
با توجه به مجلس موجود اصلاحطلبان نامزد معرفی نکنند
جلالیزاده در این باره بیان کرد: تا جایی که من خبر دارم اصلاحطلبان تا حالا جلسهای درباره انتخابات 1400 نداشتند که بخواهند تصمیمی بگیرند و اگر برگزار شده بود رسانهای میشد. او همچنین افزود: «مشخص است که انتخابات آینده انتخابات مهم و موضوع حساسیت برانگیزی است و تصمیم گرفتن یک فرد یا یک حزب نمیتواند تقویتکننده و نتیجهبخش باشد.»
عضو حزب اتحاد ملت گفت: «با توجه به این که مجلس در دست اصولگرایان است انتخابات ریاست جمهوری آینده نیاز به تلاش، دوراندیشی و تفکر ویژه دارد اینکه آیا مردم در انتخابات شرکت میکنند؟ آیا مردم از نامزد اصلاحطلبان حمایت میکنند؟ آیا اصلاحطلبان نامزد مستقلی معرفی میکنند؟ چون اصلاحطلبان از کاندیدای نیابتی ضربه خوردند اگر در شرایط موجود باز هم قرار باشد کاندیدای نیابتی معرفی کنند به ضررشان تمام بشود.»
نماینده سابق مجلس شورای اسلامی ادامه داد: «من احساس میکنم رقابت خیلی سختی است به همین جهت، تصمیمگیری درباره آن نیز سخت خواهد بود. اگر تصمیم به حضور در انتخابات گرفته شود اینکه با چه ابزارهایی باشد، با چه شرایط و پیشنهادها و گزینههایی باشد باید از قبل سنجیده شده باشد.»
وی افزود: «درباره اینکه جریان اصلاحات با یک کاندیدای مستقل و اصلاحطلب واقعی در انتخابات حضور پیدا کند یا خیر مهم است. همچنین اینکه پس از تصمیم اصلاحطلبان نحوه برگزاری انتخابات و میزان مشارکت چگونه و چقدر خواهد بود؛ بسیار اهمیت دارد.»
از نظر او در میانه دو راهی اجماع و حزبسپاری همچون انتخابات مجلس یازدهم، اجماع اولویت دارد. جلالیزاده در این باره اظهار کرد: «اگر اجماعی صورت نگیرد قطعاً موجب شکست خواهد بود. اگر این اجماع در بین همه جبهههای اصلاحطلب صورت نگیرد و رأی همگی بر یک شخص و نامزد واحد متفق نشود قطعاً به نتیجه نخواهد رسید و موجب تشتت آرا خواهد شد. پس اولویت اجماع درون اصلاحطلبان است؛ بعد هم اجماع بر سر یک نامزد واحد بین همه گروهها و بر سر نامزدی که مقبولیت هم داشته باشد تا مردم هم امیدوار شوند.»
این فعال سیاسی اضافه کرد: «اما بهنظر من اگر قرار باشد دولتی مثل دولت موجود در مقابل این مجلس ایجاد شود، اصلاحطلبان نامزد معرفی نکنند به نفعشان است، چون مجلس اصولگرا است و به نظر من، هر کسی در آینده بهعنوان رئیس جمهور معرفی شود و هر کابینهای انتخاب کند با این مجلس با مشکلات زیادی مواجه خواهد شد. در نتیجه دولت مجبور به دادن امتیازات زیادی به مجلس خواهد بود. طوریکه دولت، دولتِ مجلسی خواهد شد. چون نمایندگان این مجلس بیشتر به فکر تحکیم پایههای نفوذ خود در بین مردم و مسئولین هستند تا حل مسائل مردم و دولت؛ بنابراین بهتر است اصلاحطلبان گزینهای معرفی نکنند.»
حضور اصلاحطلبان بسته به شرایطی دارد که مهیا میشود
داریوش قنبری دیگر فعال سیاسی اصلاحطلب نیز اظهار کرد: «تا جایی که من میبینم اصلاحطلبان برای انتخابات ۱۴۰۰، فعلاً برنامه خاصی ارائه ندادند. آنها در شرایط فعلی میخواهند ببینند تا چه اندازه امکان ورود آنها به انتخابات ۱۴۰۰، برای آنها فراهم است؛ بنابراین فعلا در حال بررسی شرایط هستند تا ببینند امکان برای ورود اصلاحطلبان مهیا هست یا خیر.»
به گفته او، «در این شرایط بر سر مسایلی، چون اینکه گزینههایشان چه کسانی باشد و به چه صورت و با چه کم و کیفی وارد انتخابات سال آینده شوند چیزی را تا این لحظه مشخص نکردند.» وی گفت: «تا این لحظه حداقل اطلاعاتی شخصیام میگوید اقدام خاصی صورت نگرفته است. هرچند اگر شرایط مناسب باشد قطعاً اصلاحطلبان بهعنوان یک جریان سیاسی در انتخابات ۱۴۰۰، کاندیدا خواهند داشت. منتها باید دید که شرایط تا چه اندازه برای ورود آنها مهیا است و به چه شکلی میتوانند در انتخابات سال آینده ورود پیدا بکنند. به نظر میرسد این بحث اصلی اصلاحطلبان است.»
این فعال سیاسی تأکید کرد: «اگر شرایط برای حضورشان مهیا باشد آن وقت تصمیم خواهند گرفت که به انتخابات ورود پیدا بکنند. در حال حاضر، شرایط سنجی برای امکان حضور در انتخابات در اولویت است و اصلاحطلبان در این مرحله هستند و درباره این موضوع صحبت میکنند.»
وی اضافه کرد: «پس از آن اولویت این است که اجماع باشد یا نه؛ حق حضور احزاب به طور جداگانه به رسمیت شناخته شود. ولی اگر امکان مشارکت اصلاحطلبان مهیا باشد با اجماع حداکثری به انتخابات ورود پیدا میکنند و اگر شرایط بخوبی مهیا نباشد احتمال دارد شبیه انتخابات مجلس، بخشهایی از اصلاحطلبان وارد انتخابات شوند. ولی این دیگر به معنی حضور یک جریان سیاسی به صورت کامل نخواهد بود.»
قنبری همچنین افزود: «احتمال اینکه اصلاحطلبان از یک نامزد غیر اصلاحطلب حمایت بکنند یا با گروهی دیگر ائتلاف بکنند منتفی است. اندیشه اصلاحطلبان در شرایط فعلی به این سمت و سو نیست که از یک غیر اصلاحطلب حمایت کنند یا این را در برنامه داشته باشند. به خصوص با توجه به مواضعی که از چهرههای مؤثر و سرشناس جریان اصلاحات دیده میشود بعید است که اصلاحطلبان از یک چهره غیر اصلاحطلب حمایت بکنند.»
او ادامه داد: «با توجه به فضای موجود بحث مشارکت مردم هم تا حدودی تابع شرایطی است که در انتخابات فراهم میشود. در مجموع میشود گفت که جریان اصلاحات این شرایط را یعنی امکان حضور و میزان مشارکت مردم را خودش مهیا نمیکند. بههرحال مجموعهای از دستگاههای برگزارکننده انتخابات در شکل دادن به این شرایط، تاثیر دارند، هم بر ایجاد شرایطی که مشارکت مردم را به دنبال داشته باشد و هم فضایی که ورود اصلاحطلبان را مهیا کند.»