سیامک اطلسی؛ مردی که عاشقانه حرفه‌اش را دوست داشت

سیامک اطلسی بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده سینما و دوبلور باسابقه در پی ابتلا به کرونا درگذشت. اطلسی قبل از مرگ، در سریال «اپیدمی» به ایفای نقش پرداخت؛ سریالی که گفته می‌شود زنده‌یاد اطلسی در حین بازی در این مجموعه به کرونا مبتلا شد.

شرق در ادامه نوشت: سعید کمانی تهیه‌کننده سریال «اپیدمی» در گفت‌وگویی با ایسنا ضمن ابراز تأسف از درگذشت سیامک اطلسی درباره حضور این هنرمند و ایفای نقش او در این سریال گفت: ایشان متأسفانه دو دوز واکسن را زده بودند؛ اما به کرونا مبتلا شدند. ما به واسطه شرایط سنی و توانایی جسمی که داشتند، نقش‌شان را کوتاه‌تر کردیم.

او با اشاره به اینکه عوامل «اپیدمی» موظف به زدن واکسن شدند و تقریبا همه واکسن را زده بودند، یادآور شد: تلاش ما این بود فضایی فراهم کنیم که اتفاقی برای کسی نیفتد. کمانی درباره کاراکتر مرحوم اطلسی نیز اظهار کرد: ایشان در این سریال نقش دکتر نوروزی رئیس بیمارستان را ایفا کردند و کاراکترشان به گونه‌ای است که از دنیا می‌رود. حتی در سریال برایشان مراسم برگزار می‌شود و بازی ایشان حدود ۱۰ روز پیش به پایان می‌رسد.

ایشان در این سریال صاحب بیمارستانی هستند که به نیرو‌های جهادی برای راه‌انداختن بیمارستان‌های صحرایی کمک می‌کنند و در کوران کرونا در کنار مردم می‌ایستند. نقش‌شان می‌توانست پررنگ‌تر هم باشد؛ اما کمی به دلیل شرایط سنی و بیماری که داشتند، امکان‌پذیر نبود.

او ادامه داد: روز‌های آخر که ایشان در صحنه بودند، ناراحتی قلبی داشتند و حالشان رو به راه نبود. ما ایشان را در همان بیمارستان عدل که صحنه کارمان بود، پیش متخصص بردیم که گفتند بهتر است دکتر فوق تخصص هم ایشان را ویزیت کند. خانواده ایشان مراحل ویزیت با فوق تخصص را در بیمارستان دیگری دنبال کردند؛ اما یکی، دو روز بعد در تماسی اعلام کردند که آقای اطلسی به کرونا مبتلا شده‌اند.

اما سحر اطلسی، فرزند سیامک اطلسی با اشاره به اینکه این بازیگر سر صحنه یک سریال به کرونا مبتلا شده بود، به ایسنا گفت: پدرم آن‌قدر از نظر جسمی سالم بود که شاید تا صد‌سالگی هم می‌توانست عمر کند؛ اما این بیماری لعنتی ایشان را از ما گرفت و‌ای کاش تمهیداتی در پروژه‌های تصویری اندیشیده شود تا از این اتفاق‌ها رخ ندهد. ایشان این اواخر سر سریالی به نام «اپیدمی» بودند که این کار را وقتی هر دو دوز واکسن را زدند و یک ماه هم از آن گذشت، قبول کردند؛ چون در تمام ماه‌های گذشته از زمان شیوع کرونا تمام پیشنهاد‌های کاری را رد می‌کردند.

در نهایت از آنجا که دوست داشتند کار کنند، به‌ویژه اینکه گفتند داستان آن درباره کروناست و تمام شرایط برای کار امن است، برای بازی در پروژه تشریف بردند. البته ما (خانواده) ابتدا مخالف بودیم؛ ولی به خاطر علاقه ایشان راضی شدیم و احتمال قریب به یقین پدرم در همین پروژه به کرونا مبتلا شدند؛ چون من یک روز با ایشان همراه بودم و دیدم که جو آنجا شلوغ بود و پروتکل‌ها خیلی رعایت نمی‌شد و هر چقدر هم بگوییم رعایت می‌شد؛ اما در نهایت این‌طور نبود. متأسفانه این ضعف سیستم واکسیناسیون در این دست کار‌ها مشکلاتی ایجاد کرده که برای پدر من یا هر‌کس دیگری به این شکل اتفاق افتاده است.

او افزود: پدر من یک روز سر همین پروژه دچار سرگیجه می‌شوند و زمین می‌خورند که قاعدتا ناشی از ضعف کرونا بوده است. چند روز بعد هم در منزل زمین خوردند که به بیمارستان مراجعه کردیم؛ اما درباره اینکه این موضوع را اطلاع‌رسانی نکردیم، ماجرا این بود که بیماری‌شان (کرونا) آن‌قدر‌ها نفس‌گیر نبود و پزشکان امیدوارانه می‌گفتند که دوام خواهند آورد؛ اما در آخر پس از دو هفته که در بیمارستان بودند، متأسفانه این اتفاق افتاد.

سحر اطلسی که خودش همانند پدر در حرفه دوبله فعالیت دارد، با رد صحبت‌های تهیه‌کننده سریال «اپیدمی» مبنی بر اینکه «روز‌های آخر که ایشان (سیامک اطلسی) در صحنه بودند، ناراحتی قلبی داشتند و حالشان رو به راه نبود» گفت: پدر من هیچ بیماری زمینه‌ای نداشتند و اتفاقا چنان قدرت بدنی بالایی داشتند که با یک دست سوار اسب می‌شدند؛ اما متأسفانه درگیری ریه، التهاب بسیار شدیدی را به وجود آورده بود و این التهاب شدید قلب را تحت تأثیر قرار داد و امروز صبح (چهارم مهرماه) ایست قلبی کردند؛ اما جای سؤال است که این دوست عزیز (تهیه‌کننده سریال اپیدمی) اعلام نکرده‌اند که سر همین پروژه پدر من زمین خوردند و مهره کمرشان کمی آسیب دید.

ایشان هیچ بیماری قلبی نداشتند؛ اما همان زمین‌خوردگی آغاز سرگیجه‌های ناشی از کرونا بود که وقتی بار دوم در منزل تکرار شد، ایشان را به بیمارستان رساندیم و کار تا امروز ادامه پیدا کرد.

او با بیان اینکه قرار بوده پدرش در یک اثر دیگر بازی کند و قرار بود جلسه‌ای داشته باشند تا درباره نقش صحبت شود، ادامه داد: پدرم پیش از کرونا، سالی دو، سه کار سینمایی یا سریال انجام می‌دادند؛ ولی از زمان شیوع این بیماری هیچ پروژه‌ای را قبول نمی‌کردند و حتی دوبله هم انجام نمی‌دادند؛ در‌حالی‌که شرایط کاری ما در این حوزه ساعتی شده بود و دوبله در اتاق‌های ایزوله و ضدعفونی‌شده انجام می‌شد و خود من هم می‌روم؛ ولی در آخر درگیری سر صحنه پیش آمد و ما هم که دیگر کاری نداریم؛ چون اتفاقی که نباید می‌افتاد، رخ داده و فقط امیدوارم تمهیداتی اندیشیده شود تا برای پروژه‌های دیگر از این اتفاق‌ها رخ ندهد.

هنر ما از این دست آدم‌ها انگشت‌شمار دارد و کسانی مثل سیامک اطلسی جایگزین ندارند. پدر من شاید تا صد سال می‌توانست زنده بماند، آن‌قدر که صحیح و سالم بود. هیچ بیماری در قلب، مغز یا حتی دیابت (در ۸۵‌سالگی) نداشت و متأسفانه این ویروس لعنتی که معلوم نیست چه می‌کند، پدرم را از ما گرفت.

ژرژ پطروسی (رئیس هیئت‌مدیره انجمن دوبله) در یادداشتی در سوگ همکارش نوشت: «ما سوگمندانه یکی از بهترین دوستان و همکاران و یکی از وفادارترین یاران انجمن گویندگان را از دست دادیم و داغی دیگر بر دلمان نشست. سیامک اطلسی از قدیمی‌ترین گویندگان بود که سال‌های دراز در اتاق‌های تاریک دوبله در کنار دیگر همکارانش نفس به نفس فیلم گذاشت و به رشد هنر دوبلاژ همت گماشت. مردی بود پر‌تلاش و مؤمن به کارش و برای پیشرفت خود سخت کوشید.

رفیق بود و مهربان و یاور همه و همواره در هر کار جمعی پیشگام و خستگی‌ناپذیر. در جایگاه یک عضو هیئت‌مدیره در سال‌های گذشته دیدیم که چگونه مؤمنانه کار کرد و ثمربخش بود. او کار دوبلاژ را عاشقانه دوست می‌داشت و به حرفه خود افتخار می‌کرد؛ اما به همین هم بسنده نکرد و در دیگر زمینه‌های هنر سینما خود را آزمود.

ما فراموش نمی‌کنیم که چه سان خستگی‌ناپذیر و پیگیرانه فیلم‌نامه‌نویسی پیشه کرد و نوشت و تا آن‌گاه که حاصل قلمش راه به پرده نقره‌ای برد. سیامک خود در مقام بازیگر سینما بس خوش درخشید و از نخستین بازیگران ایرانی شد و جایزه بین‌المللی ربود. افتخاری دیگر برای سینمای ایران. او بعدتر در مقام کارگردان و تهیه‌کننده به وجهی درخشان ظاهر شد. او اکنون با کوله‌باری افتخارآمیز و غرورانگیز این جهان را ترک می‌کند و دنیایی مهربانی و دوستی و آثار خوب از خود به یادگار می‌گذارد. روانش شاد و یادش همواره زنده. دلمان برایش تنگ می‌شود».

سیامک اطلسی که متولد ۱۳۱۵ بود، از دهه ۴۰ کار خود را با گویندگی در انجمن گویندگان آغاز کرد و بعد به سینما رفت و از سال ۵۰ تا همین سه سال قبل در بیش از ۴۰ فیلم سینمایی بازی کرده بود.

از‌جمله آثار او در سینما به «چریکه تارا»، «پرونده»، «شاید وقتی دیگر»، «آن سوی آتش»، «دو فیلم با یک بلیت»، «آقای بخشدار»، «همسر»، «روز واقعه»، «در کمال خونسردی»، «خط آتش»، «دلباخته»، «دختری به نام تندر»، «ملک سلیمان»، «گلوگاه»، «دلتنگی‌های عاشقانه» و «مردی بدون سایه» می‌توان اشاره کرد.

او در فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی نیز مانند «مادر»، «جنگجویان کوهستان»، «پهلوانان نمی‌میرند» و «افسانه جومونگ» دوبلوری کرده بود.

برخی از سریال‌های او نیز «پدرسالار»، «پهلوانان نمی‌میرند»، «فرار بزرگ»، «پدرخوانده»، «کلانتر ۲»، «شیخ بهایی»، «تعبیر وارونه یک رؤیا»، «معمای شاه»، «هشت‌و‌نیم دقیقه»، «مختارنامه» است و همچنین نامش در لیست بازیگران سریال در حال ساخت «سلمان فارسی» دیده می‌شود.