bato-adv

«پدر فقید من»؛ دشواریِ شناختن آدم‌ها

«پدر فقید من»؛ دشواریِ شناختن آدم‌ها
فیلم «پدر فقید من» (My Dead Dad) داستان جوانی است که بعد از مرگ پدرش یک مجموعۀ آپارتمانی را از او به ارث می‌برد. آشنایی با ساکنان آپارتمان تصویری را که او قبلا از پدرش در ذهن داشت کاملا تغییر می‌دهد.
تاریخ انتشار: ۱۶:۵۷ - ۱۳ خرداد ۱۴۰۱
فرارو- شخصیت اصلی این فیلم جوانی به اسم لوکاس است که ده سال است هیچ رابطه‌ای با پدرش ندارد و در شهر دیگری زندگی می‌کند. یک روز به او خبر می‌رسد که پدرش از دنیا رفته و یک مجموعۀ آپارتمانی را در لس‌آنجلس برای او به ارث گذاشته است. اولین تصمیم لوکاس این است که هرچه سریعتر آپارتمان را بفروشد. اما آشنایی و گفتگو با مستاجران آپارتمان و شناخت تازه و غیرمنتظره‌ای که از شخصیت پدرش به دست می‌آورد کم‌کم تصمیم او را تغییر می‌دهد.
 
به گزارش فرارو؛ «پدر فقید من» فیلمی عمیق و صمیمانه است که مخاطبش را به یک جور سفر اکتشافی می‌برد و به او نشان می‌دهد که پیچیدگی زندگی و شخصیت آدم‌ها بیشتر از آن است که بخواهیم با نگاهی سطحی و یک‌جانبه آن‌ها را قضاوت کنیم. این فیلم تصویری واقعی از شخصیت چندبعدی آدم‌ها به ما نشان می‌دهد و یادآوری می‌کند که برای شناختن یک آدم نمی‌توانیم فقط بر نگاه و برداشت یک‌جانبۀ خودمان متکی باشیم.
«پدر فقید من»؛ دشواریِ شناختن آدم‌ها
ما در ابتدای این فیلم شخصیت پدر را فقط از طریق حرف‌های خود لوکاس و مادرش می‌شناسیم و آن چیزی که دربارۀ او می‌شنویم تصویری کاملا سرد و بیگانه در ذهن ما ایجاد می‌کند. اما وقتی در ادامۀ داستان، آدم‌های دیگر هم فرصت پیدا می‌کنند که دیدگاه‌هایشان را دربارۀ او بیان کنند، چهرۀ بی‌کشش و بی‌روحی که ما در ذهنمان از این شخصیت ساخته‌ایم به تدریج گرم‌تر و نزدیک‌تر می‌شود.
 
مسیری که لوکاس در این داستان طی می‌کند، علاوه بر شناخت تازه‌ای که از پدرش به او می‌دهد، یک جور خودشناسی و بلوغ برای شخصیت خود او هم هست. از این‌جهت می‌شود گفت با وجود اینکه داستان این فیلم در ابتدا خیلی ساده و پیش پا افتاده به نظر می‌رسد، اما آن چیزی که در نهایت شاهدش هستیم فیلمی چندلایه و نسبتا پیچیده است که توانسته است یک سفر بیرونی و جغرافیایی را با سفری درونی و ذهنی پیوند بزند.
«پدر فقید من»؛ دشواریِ شناختن آدم‌ها
برای فیلمی مثل این که با بودجه‌ای اندک ساخته شده است، مهم‌ترین چیزی که توانسته آن را به سطح نسبتا قابل قبولی برساند، طبیعی بودن و باورپذیری بازی‌ها است. بخصوص پدرو کوریا که نقش لوکاس را بازی می‌کند، تغییر نگاه لوکاس و رشد کردن او در مسیر داستان را به خوبی به مخاطب منتقل کرده است.
 
اما بزرگترین اشکال فیلم در ریتم کند آن است که واقعا ممکن است ارتباط مخاطب را با فیلم قطع کند و از یک جایی به بعد حوصلۀ او را سر ببرد. شاید اگر به جای تمرکز روی ماجرای عاشقانه‌ای که برای لوکاس پیش می‌آید، تمرکز اصلی روی همان موضوع شناخت پدر قرار می‌گرفت و چرخش‌های بیشتر و شوک‌آورتری در مسیر داستان اتفاق می‌افتاد، فیلم جذاب‌تر و پرکشش‌تری را می‌توانستیم شاهد باشیم.
  • کارگردان: فابیو فری (Fabio Frey)
  • نویسندگان: پدرو کوریا (Pedro Correa)، فابیو فری
  • بازیگران: پدرو کوریا، کورتنی دیتز (Courtney Dietz)، ریموند کروز (Raymond Cruz) و دیگران
  • زمان انتشار: ۱۱ خرداد
مجله خواندنی ها
مجله فرارو
bato-adv
bato-adv
bato-adv
پرطرفدارترین عناوین