مهدي كلهر در نشست «چشم‌انداز بيست و نهمين جشنواره فيلم فجر» با بيان اينكه كل سينماي كشور بيمار است، گفت: سينما زماني درست مي‌شود كه دولت از آن كنار بكشد.
به گزارش فارس نشست «چشم‌انداز بيست و نهمين جشنواره بين‌المللي فيلم فجر» عصر امروز با 30 دقيقه تاخير با حضور «مهدي كلهر»، «حبيب‌الله كاسه‌ساز»، «مسعود فراستي» و «محمدتقي فهيم» در فرهنگسراي رسانه برگزار شد.
كلهر در ابتداي اين نشست گفت: سينماي فيلم‌فارسي در سال 56 به يك شكست تجاري رسيد و در ابتداي انقلاب هم كسي ريسك نمي‌كرد در سينما سرمايه‌گذاري كند. بعد از انقلاب عده‌اي سعي داشتند سينماها را ببندند و تبديل به حسينيه كنند كه همين اتفاق هم افتاد.
وي افزود: اوايل انقلاب فكر مي‌كرديم سينما براي ماندن نيازمند اتفاقي است. در اوايل انقلاب اولين فستيوال را با نام ميلاد برگزار كرديم و خيلي‌ها سر اين اسم به ما فحش دادند كه مردم در جنگ‌اند و شما با اين فستيوال مي‌خواهيد چه كار كنيد.
اين جشنواره براي ما يك دستگرمي بود. مجموعه تجربيات و بازخوردهاي دوره اول در خرداد سال 60 در نشست‌هاي زيادي بررسي شد و سال بعد در بهمن‌ماه جشنواره فيلم فجر را برگزار كرديم.
كلهر ادامه داد: مصوبه‌اي كه در جشنواره داشتيم اين بود كه فيلم‌ها از جاذبه خشونت و سكس استفاده نكنند و اين موضوع تفاوت ما با جشنواره‌هاي ديگر بود. 12 اسفند سال 60 جلسه‌اي يك ساعت و نيمه با آقاي خامنه‌اي رئيس جمهور وقت داشتم و گزارشي درباره جشنواره بين‌المللي فيلم فجر ارائه كردم. ايشان توصيه كردند كه هنرمنداني مثل آنتوني كوئين را براي حضور در جشنواره دعوت كنيم، البته نتوانستيم اين كار را بكنيم ولي هنرمندان ديگري را در آن دوره به جشنواره آورديم.
«مسعود فراستي» نيز در اين نشست گفت: هنوز بسياري از دوستان، سينما را نمي‌خواهند و دوست دارند به جاي آن داروخانه و اين‌‌طور چيزها درست شود. اگر سينما را هم بخواهند، سينمايشان سينماي دولتي و خنثي است.
وي در ادامه با بيان اينكه اساس معماري مريض سينماي ما از تبديل سينماي خصوصي به دولتي است، افزود: از سال 1363 مي‌بينيم كه سينماي دولتي ما تثبيت مي‌شود، تثبيتي كه هم اقتصادي است و هم تفكري. از اين سال به بعد تفكر سينماي عرفاني بر سينماي ما حاكم مي‌شود و مسئوليت آن هم بر عهده آقاي بهشتي است كه اولين فيلمنامه را هم خود ايشان نوشت.
وي در ادامه بيان داشت: سينماي سرگرمي در اين دوره از بين رفت. اين تفكر غير سينمايي و روشنفكري سينماي ما را خراب كرد. ماحصل سينماي دولتي به علاوه حذف سينماي سرگرمي، قهر مردم از سينما شد. سينماي جشنواره‌اي محصول دولت شد و الان هم مي‌بينيم آقايان خارج از كشور فحش‌هاي‌شان را مي‌دهند و ما بايد اين‌جا به آن‌ها احترام بگذاريم. اگر الان هم جشنواره‌هاي خارجي ما را تحويل بگيرند بايد مثل آن‌ها فيلم بسازيم و وطن بفروشيم و سياه‌نمايي كنيم.
فراستي در ادامه افزود: جشنواره‌هايي كه در اين دوره داريم، بين‌المللي نيستند و حتي خط مشي هم ندارند. امروز هم بعد از سال‌ها خط مشي براي جشنواره‌هاي ما وجود ندارد و داوري‌ها توليدات را مشخص مي‌كند.
«حبيب‌الله كاسه‌ساز» تهيه‌كننده در اين نشست گفت: در بيست و هشت دوره‌اي كه جشنواره فيلم فجر برگزار شد، تجربه‌ها به دبيران بعدي منتقل نشد. هر دبيري كه آمد يك چيزي را اضافه كرد و يك چيز را حذف و در هيچ نشستي به آسيب‌شناسي جشنواره پرداخته نشد.
وي افزود: الان فيلمساز جوان ما به جشنواره‌ها نگاه مي‌كند و مي‌بيند داوران به چه فيلم‌هايي بها مي‌دهند و در نهايت هم به دنبال آن جنس سينما مي‌رود.
«مهدي كلهر» درخصوص سينماي دولتي و خصوصي گفت: در اوايل انقلاب مي‌دانستيم اگر سينما دولتي شود، چيزي جز سينماي بلوك شرق اتفاق نمي‌افتد. وقتي كه سينما دولتي مي‌شود، معني‌اش اين است كه سينما به ورطه تكرار مي‌افتد. تمام تلاش ما اين بود در چارچوب موضوع و جذابيت‌هاي دولتي نيفتيم. ما معتقد بوديم در شعار «استقلال، آزادي، جمهوري اسلامي»، آزادي بايد يك مابه‌ازا داشته باشد و امثال بيضايي و غيره مي‌توانند در اين سينما فيلم بسازند. در سه دوره اول جشنواره فيلم‌هايي كه تلويزيون آن‌ها را پخش نمي‌كرد، در جشنواره نمايش داده شد و اين فستيوال در شروع اصلا دولتي و با نگاه محدود نبود.
وي افزود: آن زمان به دليل ترس آقاي خاتمي جشنواره از حالت بين‌المللي بودن درآمد و به داخل كشور محدود شد. آقاي خاتمي مي‌گفتند يك روزي اين جشنواره را دوباره بين‌المللي مي‌كنيم ولي من به ايشان گفتم مطمئن باشيد كه ديگر اين اتفاق نمي‌افتد.
كلهر ادامه داد: كل سينماي كشور بيمار است. سينما زماني درست مي‌شود كه دولت هيكل‌اش را كنار بكشد. بايد باور كنيم سينما در ابتدا يك سرگرمي است و در ادامه مي‌تواند موضوعات ديگري را در بربگيرد.
