فرارو- گاهی یک برنامه تلویزیونی که میخواهد به هر قیمتی خاص و متفاوت باشد، به شکلی کاملا تعمدی، به شگردهایی جنجالی متوسل میشود تا یک شبه سری از سرها درآورد و با این سبک بزن و ببینی به جذب حداکثری مخاطب نائل شود، همین جاست که معمولا میگویند هدف وسیله را توجیه میکند!
به گزارش سرویس فرهنگی هنری فرارو، اگر یکی دو هفته پیش خیلی اتفاقی از خیر تماشای اخبار ساعت 21شبکه یک میگذشتید و می زدید شبکه دو، قطعا شگفت زده میشدید، هرچند در ظاهر همه چیز مثل همیشه بود: یک برنامهی زنده تلویزیونی، یک دکور معمولی، یک مجری معمولی و یک مهمان معمولی با انتظار یک گفتوگوی معمولی ولی این فقط ظاهر قضیه بود...
همه چیز مثل همیشه بود، جز گفتوگویی که در جریان بود، مرد مورد نظر خیلی خونسرد و خوشحال، مهمان برنامهی «جمع ما» شده بود تا از تجربهی سه زنه بودن حرف بزند، مرد مورد نظر بی آن که ذرهای تنش دوربین و پخش زنده را داشته باشد از زنهایش حرف زد و حتی گفت که خیلی هم خوب است.
مرد مورد نظردر پاسخ به سوال مجری برنامه که چه انگیزهای باعث شده تا او یک مرد سه زنه شود خیلی مختصر و مفید پاسخ داد: «به خاطر این که می توانستم، میلم می کشید.»، و وقتی مجری به او گفت آدم که نباید به زن نگاه سرگرمی داشته باشد، چنین پاسخ داد: «من آدم صادقی هستم. الان هم دارم واقعیت را می گویم. الان کاملاً با این خانم ها راحت زندگی می کنم.»
از راحتی خود مهمان برنامه که بگذریم، از راحتی خود برنامه در پخش چنین حرفهای چنین بر میآمد که انگار با نوعی تابو شکنی، قرار است قبح چنین مواردی در یک رسانه عمومی شکسته شود و یک جورهایی در دل مردم شک و شبه به وجود آورد که نکند بحث ترویج و رواج چند همسری است.
سرانجام روز گذشته خود رياست سازمان صدا وسيما نظرش را در مورد پخش چنین برنامهای با بیان اینکه این برنامه را شخصا دیده است، چنین عنوان کرد: «نظر شخصي من دربارهي آوردن چنين شخصي به استوديو و بيان چنين صحبتهايي، منفي است.»
عزت الله ضرغامی که در حاشيهي افتتاح راديونمايش با خبرنگاران گفتوگو ميكرد، در پاسخ به پرسش ايسنا دربارهي برنامه مورد نظر ادامه داد: «آن برنامه كه به نظر من برنامهاي فانتزي بود، نميتوانست دستاوردي داشته باشد. دوستان ما بنا بر يك تحليل اين برنامه را پخش كردند اما بعد از اين كه پخش شد تذكر هم داده شد و خودشان هم فهميدند كه اين برنامهها نميتواند مفيد باشد.»
برنامههای زندهی تلویزیونی همیشه با یک حالتی از وقوع حوادث غیرقابل پیشبینی همراه هستند که هیجان خاصی به این برنامهها میبخشد و برای مخاطبی که همیشه با برنامههای کنترل شده و خط کشی شده روبروست، تماشای این برنامههای زنده با تازهگی و جذابیت همراه است، نمونهاش برنامهی «نود» و گفتوگوهایی جنجالی فردوسی پور که او را به مجری محبوب تلویزیون بدل کرده است.
محبوبیت «نود» باعث شده تا بعضی از برنامههای زنده که قالبی گفتوگو محور دارند به برگردانی دست چندم از این برنامه بدل شوند و به شکلی نمایشگرانه در مرز خطوط قرمز تلویزیونی حرکت کنند تا دل مخاطب را به دست آورند که اغراق در چنین امری همیشه با یک نوع از افتضاح همراه بوده است.
همین چند ماه پیش بود که مسعود فراستی در برنامه زنده «هفت» در نقد فیلم آخر مسعود کیمیایی اصطلاحی را به کار برد که منش اخلاق محور تلویزیون را زیر سوال برد و این برنامه زندهی تلویزیونی را با خطر پخش ضبط شده روبرو کرد، از قضا حرکات و سکنات مجری برنامه «جمع ما» هم بگوی نگویی، تداعی رفتار خود عادل فردوسی پور است، مخصوصا وقتی مثلا دستپاچه میشود و برگههایش را روی میز جابه جا میکند.
خلاصه از آنجا که رسانه ملی انحصار پخش برنامههای تلویزیونی را در شعاع سراسری به عهده دارد به دشواری قادر است در این دامنه گسترده و متفاوت با یک توافق سراسری روبرو شود و بی تردید برخی از برنامهها اعتراض و انتقاد یک گروه ،صنف، قومیت و ...را به همراه خواهند داشت که شاید اغلب آن ها نشان از یک عدم تساهل و کم طاقتی سراسری باشد.
اما به نظر میرسد گاهی یک برنامه تلویزیونی که میخواهد به هر قیمتی خاص و متفاوت باشد ، به شکلی کاملا تعمدی، به شگردهایی جنجالی متوسل میشود تا یک شبه سری از سرها درآورد و با این سبک بزن و ببینی به جذب حداکثری مخاطب نائل شود، همین جاست که معمولا میگویند هدف وسیله را توجیه میکند!