(تصاویر) M۱۰۳۰-M۱؛ نسخه نظامی موتورسیکلت کاواساکی در خدمت ارتش آمریکا

علاوه بر سواری سنتی و قابل اعتماد با اسب – که توسط سربازان گروه پنجم نیروی ویژه در طول روز‌های آغازین حمله به افغانستان خبرساز شد – حرکت سریع در زمین‌های باز با موتورسیکلت‌های آفرودی یکی از راه‌های دیگری است که ارتش ایالات متحده به کمک آن به انجام ماموریت‌های شناسایی سبک می‌پردازد.

به گزارش روزیاتو، در حالی که موتورسیکلت‌های نظامی عمدتاً برای نیرو‌های عملیات ویژه در نظر گرفته شده‌اند، نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده نیز روزگاری بیش از ۴۰۰ دستگاه موتورسیکلت کاواساکی KLR ۶۵۰ اصلاح‌شده (با نام M۱۰۳۰-M۱) را برای مأموریت‌های دیده‌بانی، پیام رسانی و نظارت در اختیار گرفت.

چه چیزی این موتورسیکلت‌ها را تا این حد “خاص” می‌کند؟ به غیر از فریم دوچرخه و گیربکس کاواساکی، کل این وسیله نقلیه، از جمله موتور، جدا شده و از نو ساخته شده است. به جای موتور استاندارد بنزینی ۶۵۲ سی سی، M۱۰۳۰-M۱ به یک موتور دیزلی ۵۸۴ سی سی ساخت Hayes Diversified Technologies (HDT) مجهز شده است (تعداد کمی نیز حجم آن‌ها تا ۶۱۱ سی سی افزایش یافته است).

اگرچه این موتور خیلی قدرتمند نیست، اما با خروجی حدود ۳۰ اسب بخار، گشتاور بالای موتور دیزلی در دور پایین (حدود ۳۳ فوت پوند در ۴،۲۰۰ دور در دقیقه) باعث می‌شود M۱۰۳۰-M۱ به مراتب بیشتر از نسخه پیشین خود بتواند از زمین‌های ناهموار و شیب دار عبور کند. علاوه بر این، این موتور می‌تواند موتورسیکلت کاواساکی را تا سرعت ۱۲۶ کیلومتر در ساعت به حرکت درآورد که باعث می‌شود قدرت اسب بخار پایین موتور، باعث ایجاد مشکلی جدی نشود.

بخش جالب اینجاست: با وجود مجهز بودن به موتور دیزلی، M۱۰۳۰-M۱ اغلب با سوخت دیزل استاندارد کار نمی‌کند. در عوض، این موتورسیکلت از سوخت جت مبتنی بر نفت سفید JP-۸ کار می‌کند. هر چقدر هم که عجیب به نظر برسد، پنتاگون دلایل خوبی برای سرمایه گذاری در این برنامه مهندسی دوباره داشت.

ناتو یک سوخت استاندارد واحد دارد

از زمان تأسیس ناتو در سال ۱۹۴۹، بسیاری از تصمیمات طراحی در ارتش ایالات متحده (و همچنین سایر کشور‌های عضو) تحت تأثیر توافقنامه استانداردسازی ناتو (STANAG) قرار گرفته است. STANAG چارچوبی را برای همه کشور‌های ناتو فراهم می‌کند تا تجهیزات را طوری طراحی و تهیه کنند که اطمینان حاصل شود در صورت لزوم، بتوانند یک سیستم لجستیک واحد را به کار بگیرند و از تجهیزات یکدیگر، بدون تناقض یا نیاز به آموزش اضافی استفاده کنند. دامنه کارآیی استاندارد STANAG بسیار گسترده است که زمینه را برای همه چیز از کالیبر مهمات مورد استفاده گرفته تا طراحی دوشاخه و سوکت برای وسایل نقلیه با استارت جامپی فراهم می‌کند.

STANAG که ارتباط زیادی با موتورسیکلت M۱۰۳۰-M۱ دارد، نوع سوخت مورد استفاده توسط همه نظامیان حاضر در اتحاد ناتو را نیز پوشش می‌دهد. STANAG ۳۱۴۹ یک سیاست واحد سوخت (SFP) را تدوین کرد، که در آن F-۳۴ (نام رمز ناتو برای سوخت جت JP-۸) به عنوان سوخت جهانی برای همه “هواپیماها، وسایل نقلیه و تجهیزات نظامی مستقر روی زمین” در داخل ناتو پذیرفته شد. به همین دلیل است که امروزه تمام تجهیزات موجود در ارتش ایالات متحده که سوخت مصرف می‌کنند برای کار با سوخت جت طراحی شده اند؛ از هامووی افسانه ای، تا تانک M۱ Abrams. هر وسیله نقلیه‌ای که به ارتش ایالات متحده فروخته می‌شود باید دارای موتوری باشد که بتواند با سوخت جت کار کند، به همین دلیل بود که طراحی موتور عجیب و غریب M۱۰۳۰-M۱ شکل گرفت.

M۱۰۳۰-M۱ تنها در ظاهر یک کاواساکی بود

در حالی که علاقه‌مندان به موتورسیکلت فوراً شکل کاواساکی KLR ۶۵۰ را در زیر پوشش نظامی اش تشخیص می‌دهند، این تنها اشتراکی است که M۱۰۳۰-M۱ با این برند دارد. علاوه بر موتور جدید با تمام اجزای داخلی مانند پیستون ها، سیلندر و محور که برای کار بهتر با نسبت تراکم ۲۰:۱ بالاتر جایگزین شده اند، این موتورسیکلت به طور گسترده‌ای مقاوم سازی شده تا نیاز‌های ارتش را برآورده کند.

دسته فرمان با محافظ دست و کنترل همراه شده است. یک جعبه ابزار بسیار مقاوم در پشت موتورسیکلت قرار داده شده است که به اپراتور اجازه می‌دهد تا حدود ۲۰ کیلوگرم سلاح و لوازم را در آن حمل کند. در صورت نیاز، دو صفحه سخت را نیز می‌توان در دو طرف موتورسیکلت نصب کرد تا ظرفیت حمل بار افزایش یابد؛ و درست مانند هر وسیله نقلیه تاکتیکی دیگری، چراغ‌های جلو و عقب موتورسیکلت دارای حالت خاموشی برای بهبود مخفی کاری در ماموریت‌هایی هستند که نیاز به حداکثر احتیاط را دارد. یک چراغ رانندگی IR برای استفاده در کنار عینک دید در شب نیز می‌تواند به کار گرفته شود.

HDT حدود ۴۴۰ دستگاه از این موتور‌ها را تا اواخر دهه ۲۰۰۰ برای تفنگداران دریایی تولید کرد، زمانی که این موتورسیکلت‌ها به تدریج کنار گذاشته شدند. گزارش‌ها حاکی از آن است که بسیاری از کشور‌های ناتو نیز M۱۰۳۰-M۱ را سفارش داده‌اند، اگرچه جزئیات در مورد اینکه کدام کشور‌ها هستند و تعداد سفارش آن‌ها چقدر بوده، هنوز مشخص نیست. این موتورسیکلت‌ها امروز دیگر در سرویس نظامی نیستند و کل ناوگان آن‌ها چندی پیش در بازار غیرنظامی به حراج گذاشته شد. اگر خوش شانس باشید، ممکن است امروز بتوانید یک نمونه در حال اجرا پیدا کنید.