جوانی 16 ساله در رودخانه کارون جان خود را از دست داد. این اولین و آخرین جوانی نیست که خرمشهر را در ماتم خود حزین میکند بلکه در این چند سال پس از بازسازی دهها جوان بر اثر شنا کردن در بستر رودخانه عمر خود را از دست داده اند.
متاسفانه در حالی که می توان به سادگی از بروز چنین وقایعی پیشگیری کرد ، هر روزه شاهد این پیش آمد ناگوار و سوگدار شدن چندین خانواده هستیم !!
نخست باید به تمام کودکان و نوجوانا آموزش شنا داده شود تا حداقال بنوانند در مواجهه اتفاقی با آب بتوانند خود را تا مکانی امن برسانند.
همچنین برای کسانی که توانائی شنا کردن ندارند و یا هرگز آموزش شنا ندیده اند حتما بای درهر مکانی تاکید می کنم در هر مکانی که احتمال آبتنی کردن و خدا ناکرده غرق شن کسی وجود دارد از پرسنل آموزش دیده برای حفظ جان مردم استفاده کرد.
می دانم که شهرداری ها و یا هر ارگانی که متولی این مسئله محسوب می شود به خاطر هزینه گزاف از زیر آن شانه خالی می کند ولی اگر هزینه های تربیت یک فر برای جامعه و کشور و از دست رفتن احتمالی او برای کشور را محاسبه کنیم همراه داغی که بر قلب خانواده ها میماند شاید بیشتر و جدی تر به این مسئله نگا شود!!
خودم شاهد بودم که در زاینده رو و در جلوی پل خواجو غرق شد و کسینتوانست با شنا کردن جانش را نجات دهد و در حالی که شهرداری اضفهان فقط یک تابلو زده بود که خطر مرگ و شنا ممنوع !! در حالی که تکلیف یک بچه که سواد خواندن ندارد یا یک مسافر توریست که سواد خواندن ندارد یا زبان ما را نمیداند با همین تابلو چه می شود؟! در حالیکه فقط یک قایق نجات و یک شناگر حرفه ای می توانست جان این جوان و غریق های دیگر را به راحتی نجات دهد .
متاسفم!!!
بله این آخرین جوانی نیست که جان خود را از دست میدهد دیروز هم در سرچشمه زاینده رود شهرستان کوهرنگ جوانی 25 ساله به رودخانه افتاد و جان خود را از دست داد!!!
نخست باید به تمام کودکان و نوجوانا آموزش شنا داده شود تا حداقال بنوانند در مواجهه اتفاقی با آب بتوانند خود را تا مکانی امن برسانند.
همچنین برای کسانی که توانائی شنا کردن ندارند و یا هرگز آموزش شنا ندیده اند حتما بای درهر مکانی تاکید می کنم در هر مکانی که احتمال آبتنی کردن و خدا ناکرده غرق شن کسی وجود دارد از پرسنل آموزش دیده برای حفظ جان مردم استفاده کرد.
می دانم که شهرداری ها و یا هر ارگانی که متولی این مسئله محسوب می شود به خاطر هزینه گزاف از زیر آن شانه خالی می کند ولی اگر هزینه های تربیت یک فر برای جامعه و کشور و از دست رفتن احتمالی او برای کشور را محاسبه کنیم همراه داغی که بر قلب خانواده ها میماند شاید بیشتر و جدی تر به این مسئله نگا شود!!
خودم شاهد بودم که در زاینده رو و در جلوی پل خواجو غرق شد و کسینتوانست با شنا کردن جانش را نجات دهد و در حالی که شهرداری اضفهان فقط یک تابلو زده بود که خطر مرگ و شنا ممنوع !! در حالی که تکلیف یک بچه که سواد خواندن ندارد یا یک مسافر توریست که سواد خواندن ندارد یا زبان ما را نمیداند با همین تابلو چه می شود؟! در حالیکه فقط یک قایق نجات و یک شناگر حرفه ای می توانست جان این جوان و غریق های دیگر را به راحتی نجات دهد .
متاسفم!!!