خبرهایی که برخی نمایندگان مجلس از صندوق توسعه ملی می دهند، به شدت نگران کننده است. چندی پیش موسی الرضا ثروتی از برداشت غیرقانونی 5 میلیارد دلار از این صندوق خبر داده بود و امروز هم احمد توکلی نسبت به رویه خطرناکی که در حال شکل گیری در این صندوق است هشدار داد.
صندوق توسعه ملی، در واقع محل ذخیره ارزی کشور است. پیش از این، حساب ذخیره ارزی متولی این مهم بود ولی با توجه به ضعف های موجود در آن که به بی ثباتی و برداشت های نامناسب از ذخایر ارزی می انجامید، "صندوق توسعه ملی" جایگزین آن شد و آن گونه که برخی منابع خبری اعلام کرده اند، هم اکنون 35 میلیارد دلار موجودی دارد.
با این حال، از ابتدای خرداد سال جاری، اتفاقاتی در این صندوق در حال وقوع است که اگر نهادهای نظارتی و مشخصاً مجلس جدید بدان "حساسیت بسیار وِِیژه و ملی" نداشته باشند و اقدامات عملیاتی لازم را در این خصوص انجام ندهند ، بعید نیست همین 35 میلیارد باقی مانده از 550 میلیارد دلار در آمد نفتی دولت های نهم و دهم نیز در معرض بر باد رفتن قرار می گیرد و ای بسا زمانی چشم باز کنیم که ته صندوق، تار عنکبوتی بیش نباشد!
اولین رخداد، برکناری رحیم قربانی، مدیر هیات عامل این صندوق بود. او در برابر فشارهای فراقانونی برای برداشت از این صندوق مقاومت می کرد.
اقدام دوم، منصوب کردن محمدرضا فرزین، معاون وزیر امور اقتصاد و دارایی و سخنگوی طرح هدفمندی به عنوان مدیر هیات عامل بود. فرزین، در مقایسه با قربانی، مدیر کم مقاومتی در برابر دستورات مقامات بالاتر محسوب می شود.
اما مهم ترین اقدام صورت گرفته، مصوبات اخیر این صندوق است که در پی تغییرات مدیریتی در آن انجام شد تا دولتی های عضو این صندوق، با بهره مندی از اکثریت عددی خود، هیات امنای صندوق را مسلوب الاختیار کرده، وظایف و اختیاراتش را به هیات عامل (خودشان) واگذار کردند.
بدین وسیله، نمایندگان قوای دیگر در این صندوق، عملاً کنار زده شدند و "ریش و قیچی" در اختیار احمدی نژاد و اعضای دولتش در صندوق قرار گرفت.
طبق تصمیمات جدید، هیئت عامل هم می تواند خود را عزل کند هم می تواند خود را نصب کند و نیز می تواند مصوبات قبلی هیئت امنا را به دلخواه خود تغییر دهد. یعنی علاوه بر اینکه اختیارات را از قوه مقننه و قوه قضائیه سلب کردند، تصمیم گرفتند که بتوانند مصوبات قبلی هیئت امنا را هم به اختیار خودشان تغییر دهند و چند تصمیم دیگر از جمله تعیین پاداش برای خودشان و ...!
با توجه به تجربه 7 سال اخیر مبنی بر عدم انضباط مالی در دولت های احمدی نژاد، قطعاً دفاع از آخرین سنگر ارزی کشور و حراست از آن در قبال دست اندازی های ناموجه، وظیفه ای ملی و تعارف ناپذیر به شمار می رود والا سخن گفتن در صحن مجلس و نوشتن در رسانه ها، هر چند اقداماتی لازم اند ولی هرگز کافی نیستند.
