گاردین: "سوریه" در خاک و خون، برای تضعیف ایران

فرارو- اگر سیاست مداران غربی واقعاً خواستار نجات جان مردم سوریه بودند، از اهرم هایشان برای مذاکره در جهت برون رفت از این بن بست استفاده می کردند.

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از گاردین، اگر کسی تاکنون تردید داشت که جنگ داخلی سوریه در حال تبدیل شدن به درگیری در سراسر خاورمیانه است، با حوادث چند روز اخیر می تواند به یقین برسد. بدترین حادثه ای که اخیراً رخ داد، حمله هوایی اسرائیل به تاسیسات نظامی سوریه در نزدیکی دمشق بود که گفته می شود بیش از 100 کشته برجای گذاشت.

این حملات غیرقانونی مسلماً با حمایت فوری دول آمریکا و انگلیس همراه بود. در شرایطی که اسرائیل نزدیک به 46 سال بلندی های جولان را به طور غیرقانونی اشغال کرده، شاید مشروعیت چند حمله هوایی چندان اهمیتی نداشته باشد. اما تنها لازم است که واکنش غربی ها را اگر سوریه – چه رسد به ایران- چنین حمله ای به اسرائیل داشت را در نظر بگیرید تا دریابید که این مقامات تا چه اندازه نسبت به قوانین بین المللی، برابری یا حقوق دفاع بین المللی بی تفاوت هستند.

مقامات اسرائیلی اجازه دادند که در جامعه جهانی، هدفشان از حمله اخیر، محموله موشک های ایرانی که برای حزب الله ارسال می شد، عنوان شود. اما گفته می شود این حمله نه به قصد مداخله در جنگ داخلی سوریه که به عنوان هشداری برای ایران و اقدامی حمایتی علیه حملات حزب الله در درگیری های آتی صورت گرفته است.

اما دیدگاه مخالفان سوری نسبت به این حملات که فریاد «الله اکبر» آنها را در پی داشت، متفاوت است. حمله اسرائیل به ارتش سوریه که اخیراً پیشرفت هایی را در مناطق تنش زا داشته، به وضوح مداخله در این جنگ است. این حملات در پی سخنرانی حسن نصرالله، رهبر حزب الله طی هفته گذشته انجام شد. وی در این سخنان تاکید کرد که نیروهای دولتی در داخل سوریه که از حمایت ایران، روسیه و چین نیز برخوردارند را پشتیبانی می کند. آنچه جنگ سوریه را به حریق بالقوه منطقه ای تبدیل کرده، نقش سوریه به عنوان نقطه اتکای نفوذ ایران در سراسر خاورمیانه است.

همانطور که آموس گیلاد، یکی از مقامات وزارت دفاع اسرائیل اخیراً اعلام کرد اسرائیل در حال حاضر مواضع خود را کمی آشکارتر بروز می دهد و به نظر می رسد دورنمای افتادن رژیم اسد به دستان اسلام گرایان و جهادی ها را کم خطرتر از «محور سوریه- ایران- حزب الله» فعلی می داند.

این اظهارات با خبرهای مربوط به اقدامات اسرائیل برای ایجاد منطقه حائل در سوریه همزمان شده و این در حالی است که مقامات اسرائیلی مدعی هستند رژیم سوریه از تسلیحات شیمیایی استفاده کرده است. از زمانیکه اوباما اعلام کرد استفاده از سلاح شیمیایی خط قرمز کاخ سفید است، اتهام استفاده از آن به دستاویزی برای افزایش تقاضای مداخله نظامی غرب در سوریه تبدیل شد. تقاضایی که به شکل اعجاب آوری تکرار هم آوایی 10 سال پیش غرب برای حمله به عراق بود.

این تلاش ها طی هفته جاری و در پی گزارش کارلا دل پانته از سازمان ملل مبنی بر احتمال استفاده مخالفان از گاز سارین قوت گرفت. این ادعا از سوی آمریکا بی اهمیت جلوه داشته شد و این در حالی است که کمپ مخالفان از این خبر استقبال کرده و به نظر می رسد مایل به مداخله بیشتر غرب در امور سوریه است.

واقعیت این است که مداخله در سوریه، خیلی پیش از اینها به یکی از ابعاد این جنگ تبدیل شده است. نیروهای رژیم سوریه از سوی متحدان قدیمی این کشور حمایت می شوند و حمایت مالی و نظامی مخالفان نیز از سوی آمریکا، انگلیس، فرانسه و متحدان منطقه ای آنها: ترکیه، عربستان، امارات، قطر و اردن تامین می شود.

تسلیحات هوایی که برای همکاری سیا به مخالفان سوریه ارسال می شود طی ماه های اخیر به شدت افزایش یافته است. نیروهای انگلیسی و آمریکایی، جنگ جویان مخالف در اردن را تمرین می دهند. ارزش کمک های آمریکا به مخالفان سوری دو برابر شده و به 250 میلیون دلار رسیده و این در حالی است که اتحادیه اروپا تحریم نفتی خود را متوقف کرده تا صادرات از مناطقی که در دست مخالفان است صورت گیرد.

مسلماً نتیجه مداخله خارجی بر شدت درگیری ها خواهد افزود. در حال حاضر دولت اوباما با فشارهای روزافزونی برای انجام اقدامات بیشتر و ارسال مستقیم سلاح برای مخالفان روبرو است. یکی از کسانی که خواستار مداخله بیشتر آمریکا بوده، دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس است.

واقعیت این است که آنچه دو سال پیش به عنوان تظاهرات عمومی علیه دولت سوریه آغاز شد، دیرزمانی است که به یک جنگ فرقه ای تبدیل شده که مداخله نیروهای خارجی برای تغییر توازن قدرت منطقه ای در آن کاملاً مشهود است و در حال حاضر به شکل خطرناکی به کشورهای همسایه یعنی لبنان و عراق سرایت کرده است.

اتفاقات دو سال اخیر پیامدهایی چون قتل عام، پاکسازی قومی، شکنجه، بحران انسانی و خطر تجزیه این کشور را برای سوریه به دنبال داشته است. هرچه این جنگ طولانی تر شود خطر تجزیه سوریه به سبک یوگسلاوی شدت بیشتری خواهد گرفت.

مسلماً رژیم اسد مسئول این اتفاق خواهد بود اما تمام کسانی که به این جنگ دامن زده، سوریه را به خاک و خون کشانده و در پی آن باعث تضعیف جهان عرب شدند نیز مسئول خواهند بود. تقاضای کامرون و دیگر سیاست مداران غربی برای تسریع روند ارسال سلاح به سوریه مسلماً عاری از هرگونه حس مسئولیت است.

نتیجه مداخله در این جنگ چیزی جز گسترش آن و افزایش کشته شدگان نخواهد بود. اگر رهبران غرب به واقع خواستار حفظ جان ها هستند- به جای فشار بر سوریه برای تضعیف ایران- می توانند از اهرم خود در جبهه حامیان منطقه ای مخالفان برای حل و فصل سیاسی این مسئله در جهتی که مردم سوریه خودشان آینده شان را تعیین کنند، استفاده کنند.

شاید دستیابی به چنین طرحی دشوار باشد اما به نظر می رسد یک توافق منطقه ای و بین المللی تنها راه پایان دادن به جنگ سوریه خواهد بود.