فرارو- گزارش اخیر کمیسیون مستقل بین المللی تحقیق در مورد سوریه به «سطح جدیدی از خشونت» در جنگ سوریه اشاره دارد و خواستار «پیشرفت دیپلماتیک» به عنوان «تنها راه برای حل و فصل سیاسی» این مسئله شده است.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از المانیتور، این گزارش پیشنهاد می کند که مذاکرات باید جامع باشد و تمام جوانب فرهنگ متنوع سوریه را در نظر بگیرد.
با وجود اضطرار این گزارش، دیپلماسی در سوریه متوقف شده است. اخضر ابراهیمی، نماینده ویژه سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه روز پنجم ژوئن اعلام کرد که برگزاری نشست ژنو در مورد سوریه با نقش برجسته آمریکا و روسیه در اجرای آن، طی ماه ژوئن برگزار نخواهد شد زیرا اپوزیسیون سوریه هنوز با شرکت در این نشست موافقت نکرده اند.
ائتلاف ملی انقلاب سوریه و نیروهای اپوزیسیون به عنوان گروه اصلی مخالفان تاکید دارد که شرط حضورش در کنفرانس ژنو دریافت تسلیحات بیشتر و توقف حمایت ایران و حزب الله از نیروهای ارتش بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه است. هفته گذشته بود که نیروهای مخالفان در شهر قصیر توسط نیروها دولت سوریه عقب رانده شدند.
مخالفت ائتلاف ملی در شرایطی مطرح می شود که اسد با حضور نماینده دولتش در کنفرانس ژنو موافقت کرده است. کمیته هماهنگی ملی برای تغییر دموکراتیک در سوریه که به عنوان اپوزیسیون داخلی شناخته شده نیز تمایل خود برای شرکت را اعلام کرده است.
ارسال سلاح های بیشتر به مخالفان به منزله کشتار بیشتر، پناهندگان بیشتر، تراژدی بیشتر و نفوذ بیشتر تروریست ها در سوریه خواهد بود. مقیاس تسلیحات و تمرین های لازم برای شکست دادن نیروهای اسد فراتر از آنچه بحث می شود، است و این پتانسیل را دارد که به یکی از ماموریت های بی سرانجامی که آمریکا در ویتنام، عراق و افغانستان داشت، تبدیل شود.
با وجود آنکه جان مک کین، سناتور آریزونا هفته گذشته بار دیگر خواستار ارسال تسلیحات به مخالفان شد و آمریکا بر منطقه پرواز ممنوع در سوریه تاکید دارد، در کنار قوانینی چون قانون حمایت از انتقال سوریه، پیتر کینگ، نماینده جمهوری خواه نیویورک به المونیتور گفت که با ارسال تسلیحات آمریکا به نیروهای مخالف سوریه مخالف است چراکه نفوذ جبهه النصره و شبه نظامیان القاعده در میان مخالفان رو به افزایش است.
ارزشمند است که اشاره کنیم در سال 1821 جان کوئینسی آدام، وزیر امور خارجه آمریکا (و رئیس جمهوری آینده) به مجلس نمایندگان گفته بود که آمریکا به خارج نمی رود که هیولاهایی برای نابود کردن پیدا کند. آمریکا به جای آنکه با مسلح کردن مخالفان اسد، هیولایی برای نابود کردن بیابد، باید تلاش های خود برای نابود کردن هیولای جنگ در سوریه، آنهم از طریق دیپلماتیک را افزایش دهد. این تلاش های دیپلماتیک شامل موارد زیر می شود:
نخست، آمریکا باید تردیدهای خود در مورد نقش ایران در کنفرانس ژنو را کنار بگذارد و برای دعوت فوری از ایران به روسیه و سازمان ملل بپیوندد. محمد خزاعی، سفیر ایران در سازمان ملل گفته که از حضور در کنفرانس ژنو استقبال می کند. به جز روسیه هیچ کشور دیگری وجود ندارد که نفوذ ایران بر اسد را داشته باشد. ایران تلاش کرده که در این مورد با آمریکا و متحدانش گفتگو کند و به نظر می رسد حال زمان پذیرفتن این پیشنهاد است.
دوم، اعتراضات علیه رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه نقش این کشور در مسئله سوریه که به هیچ وجه محبوب نیست را پیچیده کرده است. در این بحران شاید یک فرصت وجود داشته باشد. اردوغان با بیان لفاظی ها و حمایت های خود از مخالفان به طرفدار جنگ فرقه ای منطقه ای تبدیل شده و از همین طریق نقش طبیعی ترکیه به عنوان پلی میان غرب و شرق را پذیرفته است. وی با میانجیگری آنکارا در بیانیه تهران در سال 2010، تامین کانال اعتماد میان اسرائیل و سوریه و ارتقا ادغام منطقه ای به عنوان بخشی از سیاست «همسایه خوب» توانست نقش این پل ارتباطی را به خوبی ایفا کرد. از آن زمان رویه های فرقه ای و پوپولیستی اردوغان باعث ایجاد مشکلات در داخل شده است. یک حرکت به عقب ترکیه می تواند روابط این کشور با روسیه را التیام بخشد.
سوم، آمریکا باید فشارهای خود بر قطر و عربستان را افزایش دهد تا آنها از نفوذشان بر نیروهای مخالف سوریه برای نزدیک شدن به آتش بس استفاده کنند. دوحه و ریاض پشتیبان این جنگ بوده و نه تنها از ائتلاف ملی و ارتش آزاد سوریه حمایت می کنند، بلکه به طور مستقیم و غیرمستقیم به گروه های اسلام گرای جهادی که علیه رژیم اسد هستند کمک می کنند.
این ایده هم وجود دارد: جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا و همتای روس وی، سرگئی لاوروف باید در نشست ژنو یا حتی پیش از آن علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه ایران و احمد داوداغلو، وزیر امور خارجه ترکیه را به گفتگو دعوت کرده و پشت درهای بسته در مورد پایان این جنگ طولانی توافق کنند.
این اقدام می تواند به دمشق، دوحه، ریاض و تمام طرف های نگران نشان دهد که روندی دیپلماتیک برای پایان دادن به تراژدی سوریه وجود دارد.
