مجله‌آمریکایی کامنتری: خدا را شکر که فرانسه مخالفت کرد؟

فرارو- اگر جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا کاملا اطمینان نداشت که توافقنامه با ایران در آستانه امضا شدن است، به هیچ وجه امکان نداشت که راهی ژنو شود تا همه آنچه به گمان وی یک کودتای سیاست خارجی بود را به نام خود ضبط کند.

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از مجله کامنتری، در واقع گزارش ها نشان می دهند که کری در این نظر تنها نبوده و ایرانیان، مسئول ارشد سیاست خارجی اتحادیه اروپا و همه کسانی که در ژنو حضور داشتند، مطمئن بودند که تازه ترین دور مذاکرات ایران و گروه 1+5 به یک جشن ختم خواهد شد. اما در میان تعجب آنها و نفس آسوده تندروها در آمریکا، اسرائیل و کشورهای میانه روی عرب که با نگاهی وحشت زده به توافق احتمالی که تحریم های بین المللی علیه ایران را کاهش می داد و تقریبا مابه ازایی از جانب تهران دریافت نمی کرد، یک طرف کارشکنی کرد: لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه.

همانطور که روزنامه گاردین گزارش داد فابیوس با اصرار بر بررسی دقیق تر دو پیشنهاد مربوط به غنی سازی اورانیوم و نیروگاه اراک باعث ناامیدی کری و برخی مذاکره کنندگان دیگر شده و با اژدر به مذاکرات حمله کرد.

این مجله آمریکایی مدعی است: با وجود ادامه  بحث ها در مورد انگیزه فرانسه برای چنین موضع گیری، کسانی که خواهان توقف روند دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای هستند تنها باید به دلیل حضور فرانسه خدا را شکر کنند.

در ادامه این گزارش آمده: تصمیم غیرمنتظره فابیوس در موضع گیری سرسختانه علیه جزئیاتی که کری گمان می کرد زیر فرشی که ایران به غرب می فروشد، پنهان خواهد ماند، بیانگر ماهیت سست اجماع در مورد این توافق پیشنهادی است. منتقدان این توافق نگران بودند که موافقت ایران با توقف غنی سازی به راحتی قابل گریز است و حرکت غرب به سمت کاهش تحریم ها آغازگر فرآیندی خواهد بود که به طور اجتناب ناپذیری سقوط تحریم ها بدون در نظر گرفتن اقدامات ایران را در پی خواهد داشت.

در مقابل به نظر می رسید حامیان این توافقنامه، بیشتر به ایده قرار گرفتن امضای ایران پای یک توافقنامه علاقه داشتند و اهمیت کمتری به شرایط واقعی عنوان شده در آن می دادند. مسئله مهم برای آنها یک اقدام دیپلماتیک بود چراکه امضای هر توافقنامه ای با ایران استفاده از زور- توسط آمریکا یا اسرائیل- را غیرقابل تصور می کرد و جامعه بین المللی را در فرآیندی محبوس می کرد که در آن ایران به شریک آنها تبدیل می شد و دیگر حکم قانون شکنی را نداشت که باید تحت کنترل باشد.

در حالیکه کری تلاش می کند به گونه ای برخورد کند که انگار هیچ شکستی رخ نداده و تنها یک تعویق صورت گرفته، ناکامی در مذاکرات این پرسش را باقی می گذارد که آیا دور بعدی مذاکرات به کری این فرصت را می دهد که عکس یادگاری خود را بگیرد. با این حال فابیوس در ابراز مخالفت با دولت اوباما، فضایی را ایجاد کرده که به آمریکا اجازه نمی دهد ضعیف تر از فرانسه نشان دهد.

چرا فرانسه برنامه های کری را مختل کرد؟ پاسخ به این سوال سخت است. ایرانیان معتقدند فابیوس به عنوان «خدمتگزار رژیم صهیونیستی» عمل کرد. شاید برخی دیگر اینطور تعبیر کنند که انگیزه فرانسه مخالفت با هرآنچه آمریکا خواهانش است، بوده حتی اگر این مخالفت باعث شود فرانسوی ها موضعی سختگیرانه تر از آنچه معمولا در مواجهه با ایران و دیگر نیروهای اسلامی دارند، بگیرند. اما انگیزه فابیوس هرچه که باشد، بیانگر این واقعیت است که کری و همراهانش خواستار دستیابی به این توافق بودند، بدون آنکه جزئیات آن در مورد آنچه ایران قرار است انجام دهد را بررسی کنند.

کری از این فرایند دفاع و وانمود کرده که آنچه قرار بود امضا کند، توافقی خوب بود. وی معتقد است با این اقدامات نصفه و نیمه در مسیر متوقف کردن ایرانیان بوده است. وی بر این عقیده است که گفتگو با ایرانیان به خودی خود با ارزش است و ارزش کاهش تحریم ها را دارد. کسانی که از این روند حمایت می کنند معقدند کسانی که تعطیلی کامل برنامه هسته ای ایران را می خواهند، واقع نگر نیستند.

مجله کامنتری در ادامه با تعابیر توهین‌آمیزی مدعی است: اما فقدان واقعی واقع نگری ریشه در دیدگاه کسانی دارد که تاریخ فریبکاری ایران در مسئله هسته ای را نادیده می گیرند و گمان می کنند که اینبار بالاخره متفاوت خواهد بود.

این مجله آمریکایی در ادامه گزارش خود آورده است: برخلاف لفاظی های کری، نکته اصلی این است که این مذاکره ای نیست که در آن دو طرف باید امکان دست پر بازگشتن از آن را داشته باشند و راه حل، همواره در شکافتن اختلافات میان دو طرف باشد. هرگونه توافقی با ایران که به طور قطع به فرصت آنها برای ساخت یک سلاح- چه از طریق اورانیوم یا پلوتونیوم- پایان ندهد، یک کلاهبرداری است، نه یک پیروزی دیپلماتیک.

کامنتری گزارش خود را اینطور پایان می دهد: تنها می توان امیدوار بود که طی توقف چند روزه مذاکرات تا نشست بعدی 1+5، موضع مذاکره کنندگان غربی تشدید شود، نه اینکه اشتیاق آنها به توافق افزایش یابد. ما باید برای دستیابی به چنین فرصتی از فرانسه ممنون باشیم. در واقع طی هفته های اخیر بیشتر توجهات به مسئله تقویت تحریم ها و نه تضعیف آنها معطوف بوده و به همین دلیل بحث اصلی در آستانه نشست ژنو بدون بررسی کامل شرایط توافق صورت گرفت. اینطور نیست که دولت نتواند ضعیف تر بودن در برابر فرانسه بر سر مسئله ایران را توجیه کند، توافق کری تاب مقاومت در برابر بررسی های دقیق را ندارد.