آیت الله محسن غرویان مدرس حوزه در یادداشتی در روزنامه ایران درباره سخنان روزگذشته آیت الله جنتی در نماز جمعه تهران، نوشت: بیانات حضرت آیت الله جنتی در خطبه های نماز جمعه تهران اسباب شگفتی و حیرت طیف وسیعی از نیروهای انقلاب را فراهم ساخت. طبق گفتار ایشان، دولت یازدهم نیروهای انقلابی را کنار گذاشته یا می گذارد.
اما واقعیت ملموس، حکایت از آن دارد که چنین ذهنیتی، تحقق خارجی ندارد و در بدترین شرایط باید گفت، با آن شدت و حدتی که خطیب محترم می گویند، نیست. چرا که اگر کنار گذاشتن نیروهای انقلابی به این شکل در جامعه واقعیت داشت، قبل از هر کسی رهبر معظم انقلاب آن را تذکر می دادند. اما چنین تذکری را در بیانات رهبری ندیده ایم. بنابر این به نظر نمی رسد دغدغه ای که حضرت آیت الله جنتی دارند، چندان ملموس و واقعی باشد.
اکنون با اتکا به ادله فراوان می توان ثابت کرد که اساساً زاویه ای بین برنامه ها و فعالیت ها و مواضع دولت یازدهم با نیروهای انقلاب و اهداف و آرمان های انقلاب دیده نمی شود.
صاحب این قلم به عنوان یک فعال حوزوی که در حوزه هستم و تعامل دولت با مراجع و علما، مجلس و سایر نهادها را می بینم عملکرد دولت را مثبت ارزیابی می کنم و فکر می کنم دیدگاه اکثریت مراجع و علما هم نسبت به دولت و تحرکات و برنامه های آن مثبت است.
با قاطعیت می توان حکم کرد که علما و مراجع نسبت به برنامه های این دولت خیلی امیدوار هستند. حضور معنوی و اعتقادی رئیس جمهور در مراسم تاسوعا و عاشورا، بازدید از خانواده های شهدا و دیدار با جانبازان از مصادیق بسیار قابل توجه رفتار انقلابی رئیس جمهور است.
دکتر روحانی در تعبیر رهبر معظم انقلاب «یک سیاستمدار انقلابی و جبهه رفته» معرفی شده است و به نظر نمی رسد بین برنامه های این دولت با نیروهای انقلابی زاویه ای وجود داشته باشد.
نکته قابل تأمل دیگر که باعث تعجب است بیان چنین بیاناتی از سوی خطیب محترم جمعه تهران در شرایط کنونی است. نظام جمهوری اسلامی ایران در صحنه بین المللی مذاکرات مهم هسته ای را در دستور کار دارد.
از سوی دیگر رهبری انقلاب هم عملکرد دیپلمات ها و مذاکره کنندگان را تأیید نموده و تصریح داشته اند که اینها فرزندان انقلاب هستند که کار را به خوبی پیش می برند. در چنین شرایطی نباید تریبون های عمومی، پشت جبهه را به گونه ای معرفی و تصویر کنند که تداعی کننده اختلاف داخلی بر سر موضوع هسته ای باشد. به نظر می رسد که چنین رویکردهایی با منویات رهبر معظم انقلاب سازگاری ندارد.
بدیهی است که اگر انتقادی هم هست از مسیر مشخص و در شرایط مناسب بیان شود ولی این گونه و در این شرایط سخن گفتن نباید به میان مردم کشیده و منجر به تفرقه شود. نیاز امروز ما وحدت است و در چنین شرایطی استفاده از تعابیری همچون داس و امثالهم اصلاً به صلاح نظام و ملت نیست.
این دولت با رأی اکثریت مردم روی کار آمده و رهبری انقلاب آن را تنفیذ و حمایت کرده اند. تا زمانی که دولت به خوبی کار خودش را انجام می دهد و اهداف و مصالح مردم را به پیش می برد و حمایت و تأیید رهبری انقلاب را همراه خود دارد نباید به گونه ای سخن گفت که مأیوس کننده باشد.
بزرگان و شخصیت های برجسته مذهبی و علمی و سیاسی، در این مسیر، فریضه ای واجب بر عهده دارند و آن این که در عرصه خطابه و روشنگری باید به گونه ای موضع بگیرند که دلگرم کننده باشد.
چگونه اقتدار کلیسای کاتولیک و نفوذ روحانیت در فرانسه از بین رفت؟
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
