فرارو-تلاش بسیاری هم لازم نبود. فقط قدرت رئیس جمهوری، سخنرانی وضعیت کشور و تمام مردم آمریکا که در حال تماشا هستند. به اضافه خواست رئیس جمهور. اینطور کل کمپین آیپک برای نابودی فرصت آمریکا جهت رسیدن به توافق با ایران فرو می ریزد.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از هافینگتون پست، طی چند ساعت، سه تن از سناتورهای آمریکا اعلام کردند که دیگر از لایحه آیپک (کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل) برای نابود کردن مذاکرات ایران حمایت نمی کنند و امید آیپک برای لغو وتوی اوباما به ناله و شیون ختم شد، ناله و شیون آیپک.
نه، این به معنای تسلیم شدن آیپک و نتانیاهو نیست. در هر مرحله حساس در فرایند دستیابی به توافق با ایران، آنها با فعالیت سرسختانه خود برای بی اثرکردن تلاش های اوباما، حضور خواهند داشت. کنفرانس ماه مارس (اسفند ماه) آنها در واشنگتن (با حضور 400 عضو کنگره در این کنفرانس) تجمع گسترده «بمباران ایران» خواهد بود. و با این حال ممکن است که موفق شوند، به خصوص اگر ایرانیان بهانه ای به دستشان دهند.
اما حالا از احتمال این امر کاسته شده، پس از آنکه اوباما تهدید به وتوی تحریم ها کرد و تاکید داشت که به نام «منافع ملی مان» همچنان روند دیپلماتیک را پیگیری خواهد کرد (نه به خاطر اسرائیل، گرچه توافق با ایران به نفع اسرائیل هم خواهد بود، بلکه به خاطر منابع ملی مان). در همان لحظه و با همین کلمات، اوباما پیروز شد و لابی اسرائیل شکست خورد.
کمی بیشتر در موردش فکر کنید. آیپک (و تمام سازمان های اقمارش و سخنگویان نئومحافظه کار) ماه ها بود که خود را آماده ماه جاری میلادی می کرد. سال ها است که محور صحبت های سالانه آیپک ایجاد ترس از ایران و مجبور کردن اعضای کنگره به تصویب لوایح تحریمی بیشتر و بیشتر است. پس از آنکه اوباما از پیشرفت دیپلماسی سخن گفت، آنها صفی از اکثریت ها را در هر دو مجلس ایجاد کردند تا وی را شکست دهند. و با این حال اوباما با دو جمله تمام آنها را شکست داد.
این شکست تا چه اندازه بد بود؟ سناتور منندز چند لحظه پس از پایان سخنرانی سالانه اوباما با سرعت به سمت آسانسور حرکت کرد و با طفره رفتن از پاسخگویی به خبرنگاران، زیر لب به آنها گفت: «رئیس جمهور این حق را دارد که از منافع ملی دفاع کند و این کار را کرد.»
مهم نیست. رئیس جمهور پیروز شد و نشان داد که چطور می تواند همچنان پیروز باشد. و این روش برای مدت طولانی عملی است.
در سال 1983 یا همین حدود از تام دین، مدیر اجرایی وقت آیپک در مورد احتمال اینکه یک رئیس جمهور آمریکایی بتواند این لابی را حتی به دلیل منافع امنیت ملی ایالات متحده شکست دهد، سوال شد.
دین پاسخ داد که آیپک در مسائلی که مستقیما به امنیت ملی آمریکا مربوط نباشد، پیروز خواهد بود اما نه در مسائلی که اینطور باشند.
وی در ادامه توضیح داد: «ما هرگز نمی توانیم رئیس جمهوری را شکست دهیم که بالاتر از آیپک و کنگره قرار دارد و به امتیازات خود به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده استناد می کند یا حتی بیش از آن، به منافع ملی کشورش اشاره می کند.»
منطقی که در پس تفکر دین وجود داشت این بود که یهودیان آمریکایی هرگز به خودشان اجازه نمی دهند به عنوان افرادی دیده شوند که منافع ملی اسرائیل را بر منافع آمریکا ارجح می دانند، چراکه به واقع نیز اینطور نیست.
اشکالی ندارد که به شدت از دولت اسرائیل حمایت شود حتی اگر این امر در تضاد با دولت آمریکا باشد—اما این امکان تنها تا حدی وجود دارد. حد این امر زمانی است که حمایت از اسرائیل به وضوح مغایر با منافع آمریکا که از سوی رئیس جمهور تعریف شده، باشد.
یهودیان آمریکا به هیچ وجه نمی پذیرند که چیزی جز شهروندان خوب آمریکا باشند. مبارزه با رئیس جمهور بر سر مسائل امنیت ملی به راحتی قابل تحمل نیست. به خصوص زمانیکه تنها ثروتمندان و متنفذین این لابی و نه جامعه یهودی با رئیس جمهوری آمریکا مخالف هستند. در حال حاضر نیز مسئله همین است.
به نظر می رسد که رئیس جمهوری آمریکا در حال درک این مسئله است. متاسفانه محتمل نیست که اوباما بتواند منافع خاص این ثروتمندان را در حوزه هایی چون اسلحه یا نابرابری درآمد شکست دهد اما می تواند آنها را در سیاست خارجی مغلوب کند. زیرا زمانیکه بحث به مسائلی چون به خطر انداختن امنیت آمریکا و جان آمریکایی ها می رسد، برای قدرتمندترین لابی ها هم غیرممکن است که بتوانند وی را شکست دهند.
در اصل سوال اوباما این بوده «شما با کدام طرف هستید؟» و تا زمانیکه سوال وی این باشد، برنده خواهد بود.
