مطلب زیر نوشته آقای محمدرضا خورشیدی، فعال فرهنگی است:
ماه رجب فرا می رسد دل آدم ها هوایی می شود هوای عزیز شدن، انگار خوشحالی دور و بر ماست که باید پر بزنیم و پرواز کنیم و خوبی ها را تسخیر نماییم.
پرواز و راز و نیاز، یک مقدار از زمین فاصله بگیریم و ماه های حرص و طمع، آز و حسادت، رنجش و دروغ را در طاقچه فراموشی بگذاریم، قدم برداریم به سمت صداقت، یکرنگی، با هم بودن، برای هم بودن، زیست انسانی، دل سوختن کمک به همنوع، تقسیم مهربانی، توجه به اوضاع و اوصاف نداشته های دیگران و در نهایت عروج کردن.
شاید ماه رجب برشی باشد برای پله های فنا شدن، دلپذیر شدن، از ماه رجب که عبور می کنی سبکبار و سبکبال به شعبان می رسی، شعبان میانه راست. اما بلورهای منشوری جشن های ماه شعبان و حکایت نزدیک شدن به وصال، تو را در خود هضم می کند و پروانه شدن را نشانت می دهد، قند توی دلت آب می شود که نکند از دیگران عقب بمانی، د رسیر پرواز آسمانی همه چیز زمینی یادت می رود و یاد محبوب، تو را به دروازه های رمضان می رساند، رمضان شهر خوبی شهر خود را ندیدن، شهر پاکی، شهر شادی، شهر نشاط، شهر لبخند و راز و نیاز از راه می رسد همه شادند و خرسند از یکرنگی و هم آوایی.
شهر رمضان در همه گویش های الهی مورد احترام و استقبال است و مورد توجه، اسراف اصلا در او راهی ندارد، اسراف در همه ابعاد قلع و قمع می شود و با کمک همه. آنکس که عدول کند انگشت نما می شود، خلایق در شهر رمضان یکسانند و مهمترین ویژگی آنان نشاط و شادی است که انرژی مثبت به کار یکدیگر می آید؛ اما در این ماه بابرکت، به ناچار کنار خوان لبخند و امساک، جعبه جادویی، رفیق ناخوانده سفره افطار می شود، و بی رحمانه نشاط و شادی را از حریم سفره می درد و می برد، برکت که نمی آورد هیچ! بیشتر غم اندوه تحمیل و تزریق می کند. رسانه ملی به کدام سو میرود؟ رییس و ناظران آن به چه می اندیشند؟ آیا اصلا اندیشه می کنند؟
پخش داستان نزول خواری، مشکلات آدم های غیر ملموس در زندگی مردم در غروب معنوی روزه داری، راه رفتن روی اعصاب مردم و منحرف نمودن افکار ناب عبادت، نشان دادن زندگی مبله و مرفه در ماه رمضان بر حیرت مخاطبان افزوده است.
آیا رسانه ملی که از بین هفت سریال ساخته شده با بیت المال برای ماه رمضان فقط دو سریال قابل پخش تشخیص داده می شود و از آن دو اولی سریالی است با رسوایی کپی برداری شده سریال هالیودی که حتی تمسخر بیگانگان را به علت اهداف غیر اخلاقی نسخه خارجی فیلم و بازیگرانش به همراه داشته با نام هفت سنگ که اصلا با فرهنگ ایرانی همخوانی ندارد و دیگری سریال مدینه است که هر شب با نشان دادن زندگی انگشت شمار غیرملموس خانواده ایرانی را یدک می کشد. آیا نویسنده و کارگردان فرهیخته ندارد که اینطور مردم فهیم و اصیل را مورد اذیت و آزار قرار می دهد؟
سریال هفت سنگ و مدینه میراثی جز غم و اندوه و حسرت، در ماه شادی و مبارک برای روزه داران ایرانی به ارمغان نمی آورد به نظر می آید چیزی در چنته نداشته، جز قهقه های بی مسما و خنده های لوس و بی مزه و نمایش خانه های لوکس و مجلل و دیگری درگیری کارخانه داری با اعیان و انصارش چیزی عایدمان نمی کند.
مدیریت و اتاق فکر صدا و سیما باید خانه تکانی مهمی داشته باشند و از فیلم های شلخته و دریده و بی بار و بی هویت خودداری نموده و مخاطبان خود را اندکی جدی بگیرند که تا بتوانند با شبکه های ماهواره ای رقابت و احیانا هماوردی کند و گرنه صدا و سیما جز روز مره گی و سردرگمی و علافی و اسراف بیت المال چیزی نصیبش نحواهد شد، چه عید نوروز و چه ماه مبارک رمضان.
خوب است رییس رسانه ملی در پایان ماه رمضان، برنامه های کشورهای عربی را با برنامه های تولیدی زیر مجموعه اش مقایسه و غربال نمایید (البته قبل از اینکه برای خود و دور بری هایش جلسه تقدیر و تمجید برگزار نماید نه آنچنانکه طبق سنوات گذشته خود گوید خود خندد) آنوقت اگر انصاف داشته باشد هفت سنگ و مدینه را از خجالت، از آرشیو حذف و تامل خواهد نمود که پول بیت المال را چگونه با فیلم های بی محتوا و هجو و غیر ضروری سامان مقدم و امثالهم هدر می دهد و شادی و نشاط ماه رجب و شعبان و رمضان را از مردم بر می چیند و آسیب جدی به فرهنگ ناب مردم وارد می کند.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
