بی‌مهران «مهرآباد»!

یادداشت دریافتی- گودرز میرانی؛ هر بار گذرم به فرودگاه مهرآباد تهران می‌افتد یاد کچلی می‌افتم که اسمش را گذاشته بودند «زلفعلی»! بر سر کچلی که زلفعلی می‌خوانندش حتما چند تار مویی پیدا می‌شود اما از فرودگاه مهرآباد به ندرت نشانی از مهر و مهربانی دیده می‌شود.

هرگاه از شهری و سفری برگردی و قدری هم از سفر لذت برده باشی، بدون شک حداقل تاکسی‌های فرودگاه مهرآباد آن را کوفت و زهرمارت می‌کنند. ابتدا چنان از دو سو سراغت می‌آیند که احساس می‌کنی برای ارائه خدمات ویژه (وی آی پی) به استقبالت آمده‌اند اما طولی نمی‌کشد که همه‌چیز عوض می‌شود و می‌فهمی که برای کار دیگری خدمت رسیده‌اند.

از دور که می‌آیی صدای خانم‌هایی را می‌شنوی که فریاد «تاکسی، آقا بفرمایید تاکسی»شان فضای سالن پروازهای ورودی را پر کرده است. دو نوع تاکسی که یکی «ویژه» است و دیگریش«گشت». دو شرکتی که در یک مکان و امکانات مشابه برای ارائه خدمات یکسان که رساندن مسافر از فرودگاه به مقصد است، نرخ‌های متفاوتی دارند. آن یکی که اندکی به اصطلاح پایین‌تر می‌گیرد نرخش حداقل 30 درصد بیشتر از آژانس‌های سطح شهر تهران است و دیگری که با توجه به اسمش لابد گشت و گذاری هم در طول مسیر دارد! نرخش از این یکی هم فرودگاهی خود حدوداً 15 تا 20 درصد بیشتر است یعنی حدود 50 درصد بیش از آژانس‌ها.

شاید هیچکس نداند چرا؟ مسئول صدور قبض می‌گوید: تعرفه ما این است! بدون هیچ توضیحی یا ذکر خدمات خاصی که گاه حتی از کمک به مسافر برای قرار دادن وسایلش در صندوق ماشین خودداری و به بازکردن در صندوق اکتفا می‌کنند که البته به دلیل گازسوز بودن اکثر آنها، صندوق عقب جای کافی ندارد و باید برای استفاده از باربند مبلغی اضافه‌تر بدهی!

کافی است که مسیرت به فرودگاه نزدیک باشد. در آن صورت با مقاومت راننده تاکسی‌ها در مقابل صادرکننده قبض مواجه می‌شوی. کمتر راننده‌ای در میان تاکسیداران فرودگاه مهرآباد به این سفر کوتاه تن می‌دهد. یا باید سراغ مسافرکش‌های شخصی بروی یا مدت‌ها انتظار بکشی که راننده قانع و منصفی پیدا شود تا به این سفر کوتاه و نزدیک تن دهد.

گاه مبلغ کرایه این تاکسی‌ها حتی از کرایه تاکسی‌های فرودگاه امام هم بیشتر می‌شود. مثلاً یک نمونه از آن درخواست کرایه 46 هزارتومانی برای رساندن مسافر از فرودگاه مهرآباد به شمال تهران بوده است. 10 هزار تومانش را همانجا از مسافر می‌گیرند و بقیه‌اش را راننده در مقصد دریافت می‌کند.

پیشتر یکی از این شرکت‌ها بر اساس تاکسیمتر از مسافر کرایه دریافت می‌کرد که ظاهرا دیگر تاکسیمترها کار نمی‌کنند. کسی نمی‌داند که سازمان تاکسیرانی به آنها اجازه داده است یا خودسرانه و به خاطر به صرفه نبودن آنها را از کار انداخته‌اند.

حال پرسش این است که آیا تاکسیرانی بر کار این شرکت‌ها نظارت دارد؟ چرا دو شرکت با شرایط یکسان دو نرخ متفاوت دارند؟ چرا بر اساس تاکسیمتر عمل نمی‌کنند؟ عیب و ایراد تاکسیمترها چیست؟ ماجرای دریافت مبلغی به عنوان پیش‌پرداخت به باجه‌هایی که قبض صادر می‌کنند، چیست؟ به نظر می‌رسد که استفاده از تاکسیمتر این دریافت نامعقول را که بیشتر به باج گرفتن هم از راننده و هم از مسافر شبیه است، اصلاح می‌کند.

این سیستم دریافت وجه برای صدور یک تکه کاغذ که گاه مسافر حتی از دیدن آن بازمی‌ماند، کار باشرافت تاکسیرانی را زیر سؤال می‌برد و تداعی نوعی باج‌گیری از راننده و مسافر است. فرودگاه مهرآباد مصداق واقعی این دریافت بی‌قاعده و دوگانه کرایه از مسافر است. البته باید برخوردهای به دور از شان برخی از صادرکنندگان قبض و راننده‌ها را نیز به این معضل افزود. جای نظارتی جدی در اینجا کاملاً خالی است!