از فردوسی‌پور بعید بود

یادداشت دریافتی- اصغر جعفری سنجری؛ با عادل فردوسی پور از حدود ده سال پیش از طریق برنامه های ورزشی و گزارش های فوتبالیش آشنا شدم، سن و سالی از من گذشته اما علاقه به فوتبال و اصرار غریب به تماشای مسابقات این رشته پرطرفدار ورزشی زمینه ساز این آشنائی و علاقه ام به این مجری کوشا، فهیم، خلاق و صادق شد به ویژه از زمانیکه تلاشش را در زمینه پاسخگو کردن مدیران عرصه ورزش در برنامه نود دیدم بر علاقه ام به او افزوده شد.

صداقتش در بیان واقعیات و شجاعتش در مطرح کردن کاستیها و بی ادعائی اش با همه ی اطلاعات حرفه ای که دارد برایم قابل احترام و تحسین برانگیز بود اما اخیراً و در جریان یک رپرتاژ ورزشی متلک گونه ای از زبانش شنیدم که مرا هم با این سن و سال به تعجب واداشته است، بارها با خودم گفته ام نکند او هم به حاشیه و حاشیه سازی کشیده شده باشد؟

مبادا شهرت و محبوبیت او را هم فریفته باشد؟

متأسفانه اینروزها شاهد مطالبی گرداگرد اشتباه گزارشگر خوب ورزشی، سرهنگ علیفر، در فضای مجازی هستیم و هر کس بتناسب انگیزه اش روایتی از این مطلب دارد اما، آنچه مسلم است اشتباهی رخ داده که بهرحال دور از انتظار و قابل پیشگیری بوده.

گزارشگری که قبل از اجرای برنامه میخواسته روزآمد و با اطلاعات کافی عهده دار یک گزارش ورزشی باشد مرتکب نوعی ساده اندیشی شده و از طریقی غیرقابل اعتماد اقدام به جمع آوری اطلاعات و انتقال آن به شنونده و بیننده فوتبالی تلویزیون کرده، اشتباهی که ممکن است از هر مجری رادیوتلویزیونی سر بزند، عامل اصلی اش هم شاید عدم وجود نهاد مرجعی در رسانه ملی است که علی الاصول باید این مهم را بر عهده داشته باشد تا مجری با دست پر و اطلاعات قابل اطمینان و اتکاء روانه اجراء برنامه اش شود.

حالا اینکه در این موج تمسخر! و غوغای بی منطق رسانه ای، آدمی مثل فردوسی پور هم - علیرغم تصویر و چهره ای که از خود در ذهن بینندگان تلویزیونی ساخته - سوار بر موج شود و بجای سکوتی که میتواند پایانی بر این فضاسازی غیرمتعارف فرهنگی شود در برنامه گزارش ورزشی اش با طعنه و کنایه همکارش را بنوازد و التهابات کاذب پیرامون آنرا برجسته تر کند شاید چندان خوشایند نباشد.

این رفتار شاید در قواره مجری تازه کارِی که جویای نام است باشد اما، از عادلی که به اعتبار نامش باید حرمت نگهدارد و از هیاهو دور بماند بعید مینمود.

از فردوسی پور جوان که به دلیل هوش ذاتی، تحصیلات آکادمیک و صداقتش در اجراء برنامه مورد احترام و مقبول جامعه است انتظار میرفت به حمایت از همکارش برخیزد، اشتباهش را امری کاملاً عادی و بدیهی و اجتناب ناپذیر جلوه دهد و فضا را آرام و تلطیف کند نه آنکه خود اسیر این هیاهوی پوچ رسانه ای شود و با اشتباهی دیگر، با کسانی همآوائی کند که با اغراض و نیاتی ناصواب قصد تخریب یک زحمتکش رسانه ای را دارند.

امیدوارم نیت واقعی فردوسی پوری که من میشناسم چنین نباشد و قطعاً هم چنین نیست اما شاید او هم بدلیل مشغله زیاد مثل خیلی‌های دیگر جوگیر شده باشد که باید هم به اصلاح خود بپردازد و هم از پیشکسوتش عذرخواهی کند، امری که چندان هم دور از انتظار نیست، خداوند همه ی ما را از کبر و غرور دور و به راه راست هدایت فرماید، آمین.