(ویدئو) اطلاعاتی در مورد دستگاه لرزه نگار

در روش لرزه نگاری، رشته‌ای از ژئوفون‌های متصل به هم و متصل به لرزه نگار روی زمین قرار داده می‌شوند. هر چه عمق کاوش مدنظر بیشتر باشد فاصله ژئوفون‌ها از هم بیشتر در نظر گرفته می‌شود. بسته به عمق کاوش از منابع تولید موج مختلفی از جمله ضربه چکش روی زمین، استفاده از ویبراتور و یا انفجار دینامیت استفاده می گردد.

 

زمان طی شده از منبع تا هر ژئوفون توسط دستگاه لرزه نگار ثبت و ذخیره می‌گردد. هر لرزه نگار، قادر به ثبت داده های چندین ژئوفون به صورت همزمان است که اصطلاحاً کانال نامیده می‌شود.

 

به طور معمول در کارهای لرزه نگاری شکست مرزی سطحی از لرزه نگارهای ۲۴ کاناله (قابلیت اتصال ۲۴ ژئوفون) و برای اهداف درون چاهی از لرزه نگار های ۳ کاناله استفاده می­گردد.
 
ژئوفون‌های مورد استفاده در این روش به دو نوع S و P تقسیم می‍­شوند. ژئوفون‌های نوع S به امواج عرضی و ژئوفون‌های نوع P به امواج طولی حساسیت داند. درجه حساسیت ژئوفون‌ها با پاسخ فرکانسی آنها مشخص می گردد. ژئوفون‌های فرکانس بالا به لرزه های کوچک ( از جمله نویز) و فرکانس پایین به لرزه های بزرگتر حساس هستند. در برداشت‌های شکست مرزی معمول از ژئوفون‌های با فرکانس ۱۰HZ استفاده می‌شود.
 
کاربرد دستگاه لرزه نگار :
بررسی لایه بندی خاک
عمق و تعیین شکل سنگ بستر
تحقیقات تفصیلی رانش زمین جهت بررسی سطح لغزش
مطالعات مقدماتی برای پروژه‌های بزرگ از قبیل خط لوله نفت، بزرگراه‌ها و راه آهن
برآورد هزینه برای تسطیح زمین و حفاری اکتشاف مواد معدنی
بررسی لایه کم سرعت (LVL) در مطالعات لرزه نگاری بازتابی اکتشاف نفت