فرارو- عبدالله نوری، وزیر کشور دوران اصلاحات روز گذشته در دیدار با مجمع زنان اصلاح‌طلب از مردم عذرخواهی کرد. او گفته: هر مقدار که گفته شود وضعیت فعلی کشور عالی است و در بهترین شرایط و موقعیت قرار داریم، بسیاری از مردم درک دیگری از وضعیت کشور و جامعه دارند؛ به قول معروف با حلواحلواکردن دهان انسان شیرین نمی‌شود. من گاهی به این فکر میکنم که آیا برای مسئولیت‌هایی که در مقاطعی بعد از انقلاب به عهده داشتم، شایسته‌ترین فردی که می‌توانست این مسئولیت را داشته باشد، من بودم؟ آیا من به وظایفم درست عمل کردم یا ممکن بود فرد دیگری بتواند بهتر از من به مردم و کشور خدمت کند؟ من بابت اشتباهات و قصورهایم مکرر از مردم عذرخواهی کرده و میکنم.
قبل از عبدالله نوری، سیدمحمد خاتمی، رئیس دولت اصلاحات نیز به خاطر کاستی‌ها از مردم عذرخواهی کرده بود. خاتمی در دیدار با نمایندگان ادوار مجلس گفته بود: به عنوان یک شهروند دوستدار ایران و اسلام، به خاطر نقص‌ها و کمبود‌های موجود، با همه وجود از مردم عذرخواهی میکنم. ما می‌توانستیم بهتر از این به ایران و ایرانی خدمت کنیم، و امیدوارم شاهد از بین رفتن کاستی‌ها باشیم.
اما آیا عذرخواهی خاتمی و عبدالله نوری به عنوان دو تن از سران جریان اصلاحات می‌تواند به معنای اعلام اشتباهات و تجدید نگاه در این جریان سیاسی باشد؟ جریان اصلاح‌طلب از خرداد ۷۶ تا کنون چه اشتباهاتی داشته است؟ این جریان برای اشتباهات خود چگونه می‌تواند عذرخواهی کند؟
عذرخواهی به خاطر قصور، تقصیر یا ژست اخلاقی؟عباس عبدی، روزنامه نگار و تحلیلگر مسائل سیاسی نیز به
فرارو می‌گوید: درباره اینکه آقای خاتمی یا آقای نوری به چه اشتباهاتی ارجاع داده اند و چه رفتار‌هایی را اشتباه دانسته اند وارد نمی‌شوم. دقیقا هم نمی‌دانم منظورشان چیست. به همین خاطر سلبا یا ایجابا درباره آن اظهار نظر نمی‌کنم. ولی اولین مساله‌ای که برایم اهمیت دارد این است که اشتباه در سیاست چه معنایی دارد؟ آیا اینکه کاری به نتیجه نرسیده اشتباه است؟ به نظرم اینگونه نیست چرا که در این صورت همیشه باید از بیشتر کارها عذرخواهی کرد. حتی قبل از شروع کار باید پیشاپیش عذرخواهی کرد برای آنکه خیال مردم راحت باشد که آن کار ممکن است به نتیجه مورد نظر و ادعا شده نرسد.
این تحلیلگر سیاسی ادامه می‌دهد: معنای اشتباه در سیاست چیز دیگری است. اگر ما کاری را بر اساس درک و تفاهمی عرفی انجام داده و اجازه نقد آزادانه و دموکراتیک به آن را داده باشیم آن کار در زمان خودش درست است و بعدا نمی‌توانیم بابت آن عذرخواهی کنیم. ولو آنکه نتیجه‌ای متفاوت از انتظاراتمان داشته باشد. تا هنگامی که مرتکب قصور و تقصیری نشویم نمی‌توانیم صرفاً از نتیجه یک کار، مقدمات آن کار را تخطئه اخلاقی کنیم و بگوییم اشتباه است. وقتی شما در خیابان و موقع راه رفتن حواستان نباشد و با کسی برخورد کنید بلافاصله از او عذرخواهی می‌کنید این قصور است. این عذرخواهی ناظر بر این است که آن طرز راه رفتن شما اشتباه بوده و عذرخواهی بابت این اشتباه است. به طریق اولی اگر عمدا به کسی تنه می‌زنید باید چند برابر عذرخواهی کنید و این تقصیر است. ولی اگر هیچ تقصیر و قصوری نداشته باشید عذرخواهی فقط یک ژست اخلاقی است؛ بنابراین ما نمی‌توانیم امروز کاری را انجام دهیم و ۲۰ سال بعد از آن عذرخواهی کنیم و طی این ۲۰ سال همواره بر درستی اخلاقی ان کار نیز تاکید کرده باشیم. این حرف بی معنی است. چطور در این ۲۰ سال متوجه آن نشدیم و بعد از ۲۰ سال که به خِنِسی خوردیم عذرخواهی می‌کنیم؟
از عذرخواهی‌های فانتزی باید عبور کنیم
عبدی می‌گوید: باید از عذرخواهی‌های فانتزی عبور کرد. حتی اگر عذرخواهی می‌کنیم باید توضیح دهیم که در گذشته چرا این اشتباهات رخ داده است. صرف اینکه به یک اشتباه اشاره می‌کنیم کافی نیست. باید درباره علت آن توضیح دهیم و بگوییم از حالا به بعد چه تضمینی وجود دارد که آن اشتباهات دیگر رخ ندهد؟ آیا ما فرآیند‌هایی که در گذشته به آن اشتباهات منجر شده را اصلاح کرده‌ایم یا آنکه عذرخواهی برای آن است که یک عده خوششان بیاید و بگویند این افراد چه آدم‌های مسئولیت پذیری هستند؟ این عذرخواهی‌ها دردی را درمان نمی‌کند. در گذشته خیلی از کارها انجام شده که بر اساس فهم آن موقع قابل دفاع است. مسئولیت اجتماعی و اخلاقی هم حکم می‌کرد که همان کارها را انجام می‌دادیم ولو آنکه به نتیجه هم نرسیدند. شاید اگر کار دیگری می‌کردیم امروز با نتیجه بدتری مواجه بودیم.
از چه چیزی باید دفاع کرد؟
این روزنامه نگار ادامه می‌دهد: برخی کارها در گذشته انجام شده، حتی در کوتاه مدت نیز به نتیجه مثبت هم رسیده، اما در بلند مدت مشخص شده که این کار ضرر‌های زیادی داشته است. بنابر این تبعات یک اقدام در کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت متفاوت است. ما نمی‌توانیم بنشینیم و فکر کنیم که اگر کارمان در کوتاه مدت نتیجه خوبی داشته از آن دفاع کنیم، ولی در میان مدت مشاهده می‌کنیم آن کار نتایج خوبی نداشته و عذرخواهی کنیم؛ بنابراین معتقدم این‌ها مساله ما نیست. ما باید از یک چیز دفاع کنیم و آن این است که یک کنش سیاسی قابل قبول چگونه شکل می‌گیرد ولو اینکه در آینده چه نتایجی خواهد داشت. عوامل زیادی بر روی آن تاثیر دارند و خارج از حوزه اختیارات ماست. چون بازیگران و اتفاقات متعددی وجود دارند و هر کدام از آن‌ها می‌توانند بر روی نتیجه اثر بگذارند.
این تحلیلگر می‌گوید: مساله کلیدی این است که در این باره صحبت کنیم که یک تصمیم سیاسی، یک کنش سیاسی درست در لحظه تصمیم گیری چه ویژگی‌هایی دارد؟ آیا در تصمیمات گذشته این ویژگی‌ها رعایت شده‌اند یا خیر؟ اگر رعایت شده‌اند تصمیمات درستی بوده‌اند و نیازی به عذرخواهی نیست ولو آنکه نتایج ناخوشایندی داشته باشند. اما اگر این ویژگی‌ها رعایت نشده‌اند اشتباه است حتی اگر در کوتاه مدت نتیجه مثبتی هم داشته باشند. ما باید همان موقع از آن اشتباه‌مان عذرخواهی می‌کردیم و یا اگر چنین نکردیم تضمین کافی دهیم که در آینده چنین اشتباهی مرتکب نخواهیم شد و از این پس آن مقدمات را برای تصمیم درست رعایت می‌کنیم. اما اینکه به طور کلی در گذشته یک سری اشتباهاتی وجود داشته و بخواهیم برای آن عذرخواهی کنیم دردی را از جامعه درمان نمی‌کند.
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
طرز تهیه کباب لاهماجون، خوشمزهترین کباب ترکی
سالاد فیله مرغ سوخاری با سس رنچ، جذابترین سالادی که تابهحال خوردهاید
کجایی جمال؟؟؟؟؟
خاشقچی ما کجاست؟؟؟
چرا کسی پاسخگو نیست؟؟؟!!!!!!!!!!!!
مزه اش رفت عزیزانم. تمام شد. بفهمید که جک گفتن برای موضوع "پرشدن فضای رسانه با خبر خاشقچی" دیگر به هیچ وجه خنده دار نیست. اصل این موضوع کاملا دمده شده و به رسانه شما آسیب می رساند. باز هم بنویسم یا شیرفهم شد؟
لااغل یکم چهره تون رو ناراحت نشون بدید و بعدش هم اگه اشک بریزید خوب چه بهتر
حتی میتونید عکستون رو در اماکن مقدس بذارید و زیر عکس بنویسید " من و توبه یهویی"
یا در حالی که دارید نماز توبه میخونید عکس بگیرید و زیرش بنویسید "من و نماز توبه یهوییییییییی"
خیلی کارها میشه انجام داد که اینقدر فانتزی و تخیلی به نظر نیاید
اگر متوجه نشدید تَکرار میکنم
تَکرار کنم ؟
بنای فساد سازمان یافته رو این جریان در کشور ریخت و نهادینه کرده. الان هم که داریم آثار انتخاب و عملکردشون رو در قالب دولت فعلی میبینیم.
چیزهایی که امثال احمدی نژاد رو بخاطرش میکوبوندن، چند برابر بدترش رو خودشون مرتکب شدن و این جریان ادامه داره.
حالا سایت فرا رو هم هی تَکرار کنه
1- سیمان اراک و دردناک بود وقتی اقای صالحی با ذوق زدگی فرمود کار سیمان کاری اراک پایان یافت
2- اعلام دلار 4200 تومنی که نشان داد تیم اقتصادی دولت حتی از کمترین اصول اقتصادی اگاه نیست یا شناختی از حوزه مدیریت و اقتصاد ایران ندارد که خسارت چند ده میلیارد دلاری به کشور وارد کرد و بحران وخیم را بسیار وخیم تر کرد. چیزی مانند برداشتن اشبتاهی کلیه!
3- و از همه بدتر و عجیب تر و غیر قابل توجیه تر همان تعیین خط قرمز از سوی ایران مبنی بر خروج امریکا از برجام یعنی خروج ایران و لی 8 ماه است که خط قرمز را خودمان زیر پا گذاشتیم و اگر الان هم خارج شویم هرگز دیگر تاثیر 8 ماه گذشته را ندارد
ولی باز هم این باعث نمی شود فراموش کنیم تصمیمات و اقدامات بسیار فاجعه انگیز سالهای گذشته را که زمینه ساز این تصمیمات وحشتناک شد مانند بالا رفتن از دیوار قوانین ایران و بین المللی و شرعی و انسانی و تاریخی و... یا فروش تراکم یعنی فروش قوانین ملی شهرسازی یا سهمیه و خودی کردن دانشگاهها و البته گسترش دانشگاه با پول در هر شهر و شهرک و حتی قصبه که مثلا چون شهرداری برای ان تاسیس کردیم شهر هستند و....
تا زمانی که کسی مسئولیت این فجایع مدیریتی و سیاست خارجی و اقتصادی را قبول نمی کند هرگز دیگر صحبت مسئولین اقتصادی و سیاست خارجی ایران را نه در داخل و نه در خارج جدی نخواهند گرفت و تا مشخص نشود چه پروسه ای باعث این اشتباهات عجیب و غریب ولی سهمگین در حق یک ملت 80 میلیونی شده است هیچ امیدی به هیچ تدبیری نخواهد بود