در حاشیه کلان‌شهر شیراز، به سمت جنوب شرق، کج‌راهه‌ای است با تابلویی که روی آن نوشته شده «مجتمع دام». این منطقه در حاشیه شهر شیراز و جزئی از کلان شهر شیراز است. تمام کوچه‌های این منطقه خاکی و پر از فاضلاب و خونابه و گل.
تنها مکان آموزشی این منطقه در میان زمین یکی از همین میدان‌های دام در یک ساختمان اداری بنا شده و فاقد برق، گاز، تلفن و امکانات است. این مدرسه عشایری ۹۰ دانش آموز دارد با ۳۷ پسر و ۴۳ دختر از بچه ۵/۵ ساله تا ۱۲ ساله که توسط ۴ معلم مرد و یک خانم آموزش اداره می‌شود.
سیستم گرمایشی در این مدرسه با بخاری نفتی است و هر دانش‌آموز یک بطری همراه خود دارد که هر روز صبح از خانه نفت برای بخاری نفتی کلاس شان می‌آورند.
مسیر مدرسه تا خانه هایشان پر از گل و لای همراه با خونابه و لاشه حیوانات و سگ‌های ولگرد است. اهالی منطقه اکثرا عشایر هستند و یا افراد مهاجر از شهرستان‌های اطراف که بدلیل خشکسالی از روستا‌های خود به این منطقه در شیراز مهاجرت کرده اند.
عکاس: رضاقادری/ایرنا
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعه‌بارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهت‌های قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
طرز تهیه کباب لاهماجون، خوشمزه‌ترین کباب ترکی
سالاد فیله مرغ سوخاری با سس رنچ، جذاب‌ترین سالادی که تابه‌حال خورده‌اید
