با هر متر و معیاری جشنواره فجر در تمام چهار دهه اخیر مهم‌ترین رخداد سینمایی این سرزمین بوده. با این حال در مقاطعی اتفاقاتی جشنواره را از شکوه و فراگیری بالقوه‌اش دور کرده -که یکی از آن موارد را در جشنواره امسال می‌بینیم- و آن چیزی نیست مگر غیبت عجیب شماری از فیلمسازانی که می‌توانستند تنور جشنواره را گرم‌تر کنند!
به گزارش شهروندآنلاین، بیایید ماجرا را جور دیگری تعریف کنیم: در جشنواره چهلم فیلم فجر به جز مسعود کیمیایی -و تا حدی محمدحسین مهدویان- فیلمساز کنجکاوی‌برانگیزی که فارغ از کیفیت فیلمش یک‌تنه بتواند گرمایی در جشنواره ایجاد کند، وجود ندارد. این در حالی است که فهرست غایبان جشنواره (یعنی آن‌هایی که فیلمی جلوی دوربین برده‌اند و می‌توانستند در جشنواره باشند) فهرست پروپیمانی است که در صورت حضور در جشنواره رقابتی کم‌نظیر -در قیاس با ادوار دیگر جشنواره- برگزار می‌شد.
به عبارت بهتر در رقابتی که نام‌های آشنا در آن انگشت‌شمارند، با فهرست طویلی از نام‌های فیلمسازان مشهور مواجهیم که به دلایل مختلف فیلم جدیدشان در جشنواره حضور ندارد. مهم‌ترین آن‌ها حمید نعمت‌الله است که فیلم آخرش «قاتل و وحشی» -با بازی لیلا حاتمی- دو سال اخیر را در محاق توقیف بوده و برخلاف تقاضا برای حضور در جشنواره چهلم هنوز از محاق بیرون نیامده.
فهرست فیلمسازان غایب، اما بسیار طولانی‌تر است. از «جنگ جهانی سوم» هومن سیدی تا «برادران لیلا»ی سعید روستایی، «شب، داخلی، دیوار» وحید جلیلوند و «تفریق» مانی حقیقی که می‌توانستند سازندگان احتمالی نقاط اوج جشنواره باشند.
«شبگرد» فرزاد موتمن، «کابل شماره ۱۰» نوید محمودی و «خانه شیشه‌ای» امیر پورکیان نیز دیگر غایبان با پتانسیل موفقیت هستند؛ و البته فهرست طولانی بازیگران غایب -از لیلا حاتمی و نوید محمدزاده تا هدیه تهرانی و پرویز پرستویی و حامد بهداد- که می‌تواند نقش زیادی در تبدیل جشنواره چهلم به یک جشنواره بی‌سروصدا و بی‌اتفاق و بی‌رونق داشته باشد.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
