۱۵ اکتبر ۲۰۰۳، چین با پرتاب شنژو ۵ وارد گروه انحصاری کشور‌هایی شد که به پرواز فضایی سرنشین‌دار دست یافته‌اند.
چین از سال ۱۹۹۹ چهار پرواز بدون سرنشین شنژو را انجام داد. این کشور پس از اتحاد جماهیر شوروی (روسیه کنونی) و ایالات‌متحده، سومین کشور در جهان شد که قابلیت پرواز فضایی انسان را دارد.
پرتاب در ساعت ۰۹:۰۰ انجام شد و فضانورد «یانگ لیوی»، سرهنگ و خلبان ۳۸ ساله ارتش، تنها ده دقیقه بعد در مدار زمین بود.
اولین فضانورد چینی، یانگ لیوی، با دانشمندان هوافضا در تالار مشاهیر ملاقات کرد. تصویر متعلق به ۳ نوامبر ۲۰۰۳
نه راه‌اندازی و نه ورود مجدد به‌صورت زنده از تلویزیون پخش نشد، اما زمان آن به‌طور گسترده از قبل اعلام شده بود و اخبار در عرض چند دقیقه پس از هر دو رویداد در تلویزیون مرکزی چین ظاهر شد.
شنژو ۵ تنها ۲۱ ساعت پس از پرتاب، فرود آمد. فرود موفقیت‌آمیز بود و یانگ حدود ۱۵ دقیقه بعد از کپسول بیرون آمد و برای اعضای تیم بهبودی دست تکان داد.
کپسول بازگشت شنژو ۵ و لباس فضایی یانگ در موزه ملی چین به نمایش گذاشته شد
یانگ ارتعاشات غیرعادی را طی پرواز گزارش کرد که ۱۲۰ ثانیه پس از پرتاب ظاهر شد و بسیار ناراحت‌کننده بود. درنتیجه اقدامات اصلاحی برای طراحی موشک حامل شنژو ۶ انجام شد.
او همچنین طی پرواز مجبور به پوشیدن پوشک شد و درباره آن اظهار داشت: «بهتر است در پوشک خیس نشوید... حتی کودک هم آن را دوست ندارد، چه برسد به یک بزرگسال.»
رسانه‌های چینی پرتاب را به‌عنوان یک پیروزی برای علم و فناوری چین و نقطه عطفی برای ناسیونالیسم چینی به تصویر کشیدند. در کشور‌های سراسر جهان نیز از چین تمجید به عمل آمد.
منبع: دیجیاتو
چگونه اقتدار کلیسای کاتولیک و نفوذ روحانیت در فرانسه از بین رفت؟
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
