گیاهان آپارتمانی با زیبایی منحصربه فردشان به یکی از اجزاء جدانشدنی در خانه‌های امروزی تبدیل شده اند و نگهداری از آن‌ها علاوه بر اینکه طراوت و شادابی خاصی به فضای خانه می‌بخشد، هم بر جسم و هم سلامت روان ما تاثیر ویژه‌ای می‌گذارند.
به گزارش راهنماتو، بسیاری از ما تصور می‌کنیم که با فراهم کردن آب، خاک، نور و کود مناسب تمام شرایط موردنیاز برای رشد را در اختیار گیاهانمان قرار داده ایم. در حالی که این طور نیست؛ هرس کردن یکی از کار‌های مهمی است که به آراسته شدن ظاهر گیاهان، تشویق گیاه به رشد بیشتر، محدود شدن رشد گیاهان سریع رشد و جلوگیری از اشغال بیش از حد فضای خانه توسط گیاهان کمک می‌کند. با هرس کردن قسمت‌هایی از گیاه را که مانع رشد گیاه می‌شوند را جدا کرده و به حفظ سلامت و زیبایی ظاهر آن کمک خواهید کرد. این کار معمولا سخت نیست، اما اصولی دارد که پیش از هر اقدامی باید به آن‌ها توجه کنید. در ادامه با آموزش فوت و فن‌های هرس کردن گیاهان آپارتمانی با راهنماتو همراه باشید.
گیاهان آپارتمانی اغلب کمتر از گیاهان فضای باز تحت تأثیر فصول قرار می‌گیرند و شما می‌توانید در هر زمانی از سال، حتی زمستان اقدام به هرس کردن آن‌ها نمایید. با این حال، بهترین زمان هرس کردن گیاهان اواخر زمستان و اوایل بهار است.
از یک قیچی هرس باکیفیت، تیز و تمیز و دستکش باغبانی استفاده کنید. تیز نبودن قیچی می‌تواند به گیاه شما آسیب برساند. تیغه‌های قیچی را از هر گونه آلودگی تمیز کنید. استفاده از ابزار تمیز به شما این اطمینان را می‌دهد که گیاهتان در هنگام هرس کردن در معرض باکتری‌ها و سایر آفات قرار نمی‌گیرد.
گیاهان را در ابتدای فصل رشد هرس کنید. بهترین زمان هرس کردن گیاهان آپارتمانی بدون گل اواخر زمستان است. اگر گیاهتان از نوع گلدار است، قبل از هر اقدامی برای هرس کردن، صبر کنید تا کاملا شکوفا شود. زمانی که جوانه‌های بازنشده بر روی گیاه مشاهده کردید، به هیچ عنوان اقدام به هرس کردن آن ننمایید.
برگ‌ها و اندام‌های مرده گیاه را با زاویه ۴۵ درجه جدا کنید. به دنبال برگ‌های قهوه ای، زرد، تغییر رنگ یافته، سست و خشک شده بگردید. با استفاده از یک قیچی تیز این برگ‌ها را درست از زیر ناحیه قهوه‌ای یا مرده با زاویه ۴۵ درجه برش دهید. این کار تضمین می‌کند که شاخ و برگ‌های گیاه شما تا حد ممکن سالم می‌مانند. هیچ برگ یا اندامی را که هنوز سبز و سرزنده به نظر می‌رسند، قطع نکنید. اگر بخش بزرگی از ناحیه برگ مرده به نظر می‌رسد، می‌توانید کل شاخه را قطع کنید. ساقه اصلی را دست نخورده باقی بگذارید و شاخه‌های آسیب دیده را با زاویه ۴۵ درجه از ساقه جدا کنید.
اگر گیاه آپارتمانی شما از نوع گلدار است، گل‌های مرده، تغییر رنگ یافته و خشک شده آن را بررسی کنید و آن‌ها را از انتهای سر گل با قیچی جدا کنید. حذف گل‌های مرده و خشک شده از روی گیاه موجب رشد شکوفه‌های جدید خواهد شد.
در صورت وجود شاخه‌های جانبی در قسمت‌های پایین ساقه، می‌توانید تعدادی از آن‌ها را برای کمک به رشد بهتر گیاه هرس کنید. در هنگام هرس کردن هیچ گره‌ای را از روی قسمت‌هایی که جوانه جدید و شکوفا نشده دارند، جدا نکنید.
ساقه‌ها را بررسی کنید. در صورتی که ساقه‌های بیش از حد بلند، در حال افتادن و سست را مشاهده کردید، اقدام به هرس کردن آن‌ها نمایید. این کار به گیاه شما کمک می‌کند تا با الگوی کامل‌تر و یکنواخت تری رشد کند. می‌توانید این ساقه‌ها را تا یک سوم طولشان با زاویه ۴۵ درجه برش دهید.
هرس کردن ریشه‌ها اغلب به منظور تحریک گیاه برای رشد بیشتر انجام می‌شود. در صورت مشاهده قسمت‌های پوسیده در ریشه گیاه آن‌ها را جدا کنید. برای این کار باید گیاه را از گلدان خارج کنید و خاک اطراف آن را با آرامش بتکانید. هرس کردن ریشه گیاهان کار حساسی است که باید با دقت و ظرافت انجام شود. پس از هرس کردن ریشه آن را در محلولی از خاک رس، کود حیوانی تازه و قارچ‌کش قرار دهید. با این کار زخم‌هایی که بر اثر جداسازی ریشه بر روی گیاه به وجود آمده‌اند ضدعفونی شده و عوامل بیماری زا از بین می‌روند.
در هر بار هرس کردن حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از شاخ و برگ‌های گیاه را هرس کنید و بیش از حد اقدام به حذف کردن قسمت‌های مختلف گیاه ننمایید. زیرا ممکن است رشد آن‌ها را مختل کند. همیشه در هنگام هرس کردن مقداری شاخ و برگ بر روی گیاه باقی بگذارید و چند هفته بعد دوباره آن را ارزیابی کنید.
خاک و گردوغبار موجود بر روی برگ‌های گیاه را با یک پارچه مرطوب و تمیز پاک کنید. برای هر گیاه از یک پارچه جداگانه استفاده کنید تا آفات آن‌ها به یکدیگر منتقل نشود.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
