آیا «توطئه‌ای» در جریان است؟

فرارو- دو روزنامه، دو انتقاد. "کیهان" و "جمهوری اسلامی" به صف منتقدین اقتصادی پیوستند. آن ها نیز از وضعیت کنونی ناراضی اند. کیهان از "خواب خزانه دار" پرده بر می دارد و جمهوری اسلامی از توطئه پنهان و انحرافی سخن می گوید.

به گزارش فرارو، درد یکی است اما تفسیر درد دو تا است. موضوع گرانی است و وضعیت آشفته اقتصادی. دو روزنامه مهم یعنی "کیهان" حسین شریعتمداری و "جمهوری اسلامی" مسیح مهاجری از دو منظر به بررسی یک درد پرداختند آن هم در یک روز.

کیهان در سرمقاله امروز خود به قلم حسین شریعتمداری از بی توجهی به مسائل عمده مملکت گلایه کرد. این روزنامه ضمن حمایت از طرح هدفمند کردن یارانه ها و طبیعی دانستن بخشی از گرانی ها نوشت: «گرانی از محدوده كالا و خدماتی كه افزایش قیمت آن پیش بینی شده شده بود فراتر رفته است.»

این مهر تائید کیهان است بر افزایش بی در و پیکر گرانی. شریعتمداری دو عامل را برای به وجود آمدن این وضعیت عنوان کرد.

وی معتقد است که عامل «سودجویی» عرضه كنندگان كالا و خدمات و نیز، «سوء مدیریت» در نظارت بر چرخه تولید و عرضه، برای مردم- مخصوصا اقشار كم درآمد و حقوق بگیران ثابت- دردسرساز شده است.

مدیرمسئول کیهان ریشه سود جویی ها را در "خواب بودن خزانه دار" دانست و نوشت: «شنیده ها حاكی از آن است كه جلسات تخصصی هدفمندی یارانه ها این روزها به طور منظم و آنگونه كه قرار بود، تشكیل نمی شود!» 

شریعتمداری وضعیت کنونی را برای نظام خطر ساز عنوان کرد. وی برای این موضوع نیز دو دلیل آورد، اول اینکه؛ "درآمد نامشروع حاصل از گرانی به جیب سودجویان حرام خوار كه طیفی اندك و كم شمار و  هستند می ریزد و پی آمدهای سوء آن به حساب نظام و دولت محترم نوشته می شود."

و دوم؛ "پیدایش این تلقی كه مسئولان نظام، امور اصلی را وانهاده و به مسائل كم اهمیت -و یا در درجه چندم اهمیت و اولویت- مشغولند، به اقتدار نظام در سایر عرصه ها نیز آسیب می رساند."

این دو برداشت ویژه حسین شریعتمداری است از اوضاع کنونی اقتصادی کشور، نشان می دهد که گرانی کنونی و آشفته بازار اقتصادی به نوعی منافع ملی و سیاسی کشور را به مخاطره می اندازد. دقیقا این نقطه اشتراک یادداشت کیهان با سرمقاله امروز "جمهوری اسلامی" است.

"جمهوری اسلامی" به مدیریت مسیح مهاجری با صراحت بیشتری به بحران توجه دارد. سرمقاله نویس این روزنامه معتقد است که مسئولان و حاکمان به مسائل اصلی و روزمره مردم بی توجه شده اند و به حاشیه ها می پردازند.

این روزنامه با انتقاد از بهانه جویی در عدم پاسخگویی به شرایط کنونی نوشت: «در این سالها و بویژه در این روزها مرتباً می‌گوئیم اوضاع كشور حساس است، اوضاع منطقه حساس است و دشمنان در كمین هستند و نباید غافل شد... آیا كسانی كه سرمایه‌های ملی، فرصتهای طلائی و استعدادهای شگرف ملت و كشور را در چنین شرایطی به هدر می‌دهند و به مسائل حاشیه‌ای پرداخته اند، نباید بیشتر و با دقتی افزون‌تر مورد بازخواست قرار بگیرند؟ آیا سكوت ما به منزله "مهر تایید" گذاشتن بر این راه انحرافی كه متأسفانه دیگر حتی به تركستان هم نمی‌رود، نیست؟»

صراحت سرمقاله نویس در پارگراف بعدی افزایش می یابد، آنجا که نوشت: «تلخ است ولی واقعیت دارد كه ما با سكوت غیرقابل توجیه خود و مهمتر از آن با توجیهات بدتر از تأیید و رضایت خود، آب به آسیاب دشمنانی می‌ریزیم كه چنگ و دندان برای دریدن تیز كرده‌اند.»

جمهوری اسلامی از وضعیت وخیم واحدهای تولیدی سخن گفت از عدم تحقق وعده های دولت و از عدم انعکاس شرایط بغرنج اشتغال، از سعه صدر مردم، سکوت نهادهای نظارتی و سوءاستفاده مسئولین گفت تا به آنجا رسید که پرد از یک موضوع مهم بردارد.

این روزنامه نوشت: «قصد ملامت و شكوه در كار نیست ولی برخی عناصر خوش بین تصور می‌كنند از این وعده‌ها بوی انتخابات می‌رسد درحالی كه می‌تواند روشی تدریجی برای بالا بردن سطح توقعات مردم و بویژه تحریك اقشار محروم و كم درآمد علیه نظام باشد آنهم دقیقاً در موقعی كه آقایان، مصدر امور نخواهند بود!»

این پیام مهمی است. توطئه ای در کار است. ریشه آن در کجاست؟ چه اتفاقی رخ داده است که این دو روزنامه محافظه کار و اصولگرا این گونه بر آشفته اند؟ داستان چیست که حسین شریعتمداری معتقد است "خزانه دار به خواب"رفته است.

مسئله واضح است. مردم ایران روزگار سختی را سپری می کنند. گرانی بر شانه های مردم سنگینی می کند. رکود اقتصادی با سرعت در حال اوج گیری است. بیکاری بی داد می کند و تولیدی ها یکی پس از دیگری ورشکست می شوند. این است درد. دردی که محافظه کاران را هم به درد آورده است.

اما اصل داستان چیست؟ چرا با وجود این که فریادها بلند شده است، هیچ تغییری در شرایط اقتصادی صورت نمی پذیرد. چرا گوش شنوا نیست؟ شاید بتوان پاسخ به این پرسش ها در زیر پوست سرمقاله کیهان و با صراحت بیشتر در روایت روزنامه جمهوری اسلامی یافت.

آنجا که روند کنونی در اقتصاد کشور را با اشاره‌ای "انحرافی" تفسیر می کند. این روند را به نوعی در راستای وعده های عجیب دولت همچون "1000متر زمین برای هر خانوار" می داند. این روزنامه بالا بردن توقع مردم و تحریک اقشار محروم را برای روز مبادا می داند. روشی "انحرافی" که سیاستمداران دولتی در پیش گرفته اند تا در زمانی که مصدر امور نیستند از آن استفاده نمایند.

شاید تفسیر روزنامه "جمهوری اسلامی" بسیار بدبینانه باشد. اما آشفته بازار اقتصادی از مقطعی حالت کاملا غیر طبیعی به خود گرفت. از همان زمان صدای روزنامه ها و خبرگزاری های حامی دولت هم درآمد. اردیبهشت ماه90 بود. پس از 11 روز خانه نشینی رییس جمهور قیمت کالاهای مختلف به شدت افزایش یافت. درهمان زمان روزنامه کیهان در گزارشی به این وضعیت اعتراض کرد.

خبرگزاری فارس دیگر محتاطانه با وضعیت اقتصادی برخورد نکرد بلکه بیشترین تمرکز خود را بر روی وضعیت اقتصادی قرارداد. برای نمونه چند روز پیش "فارس" به عنوان اولین رسانه این خبر را منتشر کرد که "ایران از آخر دهمین اقتصاد جهان است" این یعنی تقابل با دولت. دولتی که رییس آن معتقد است "ایران شانزدهمین اقتصاد جهان است".

در گیرو دار درگیرهای کنونی سیاسی کشور، مسائل اقتصادی در پرده قراردارد و به نوعی کمتر مورد توجه است. اما نکته واضح برخورد قاطع قوه قضائیه با مفسدان دولتی است. دستگیری های گسترده ای در این باره در چند ماه اخیر رخ داده است. رییس دستگاه قضا نیز از ادامه این روند خبرداده است.

از طرف دیگر محمود احمدی نژاد، با قاطعیت به راه خود ادامه می دهد. وی روز گذشته سخن مهمی را بر زبان راند که در این شرایط جای تامل بسیار دارد. رییس جمهور گفت: «اجازه نمی‌دهیم دستور كار برای ما تهیه كنند.» این اظهار نظر رییس جمهور در دفاع از عملکرد اقتصادی دولت صورت گرفت.

وی تمام انتقادات اقتصادی را رد کرد و حتی از نرخ رشد 10درصدی سخن گفت. این در حالی است که آمارهای دولت نرخ رشد چهار درصدی را نشان می دهند! 

با این اوصاف و با توجه به انتقادات صریح اصولگرایان به اوضاع اقتصادی و دفاع قاطع احمدی نژاد از عملکرد اقتصادی دولت به نظر می رسد باید منتظر اتفاقات جدید در قالب مسائل اقتصادی باشیم. اتفاقاتی که شاید اوضاع را دوباره تغییر دهد.